بررسی رابطه بین سبک های مدیریتی با مهارت های تغییر و نوآوری مطالعه موردی: شعب تامین اجتماعی غرب استان مازندران

سبک های مدیریتی ، به عنوان یک مفهوم، در دهه های اخیر کاربرد چشم گیری داشته و به مثابه یک دارایی برای سازمان ها تلقی می شود که با بهره گیری از آن بتوانند کارایی خود را افزایش دهند . از این رو، این تحقیق به سنجش میزان بررسی رابطه بین سبکهای مدیریتی با مهارت های تغییر و نوآوری در شعب تامین اجتماعی غرب استان مازندران پرداخته است . در چارچوب نظری اینتحقیق از نظریه ی مدل قربانیان و همکاران استفاده شده که شاخص های سبک های مدیریتی را سبک رهبری مشارکتی، سبکرهبری مشورتی ،سبک رهبری تفویضی سبک رهبری استبدادی،معرفی می کند. با توجه به ویژگی های کاری شعب تامین اجتماعیغرب استان مازندران ، نوآوری نیز با امکانات نرم افزاری و سخت افزاری برای اجرای ایده ، اهمیت دادن سازمان به ارایه ایده ها و نیز میزان نوآور بودن سا زمان از نگاه پاسخ گویان سنجیده شده است . روش استفاده شده در این تحقیق پیمایش بوده و با استفاده از روش مورگان با عنایت به جامعه ی آماری که تعداد 221 نفر هستند 136 نفر به عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. بر اساس نتایجحاصل از تحقیق می توان بیان د اشت که بین چهار مولفه)سبک رهبری مشورتی،سبک رهبری تفویضی، سبک رهبری مشارکتی، سبک رهبری استبدادی( سبک مدیریتی با مهارت تغییر و نوآوری رابطه وجود دارد بر اساس نتایج حاصل از تحقیق به نظر می رسد به منظور پیاده کردن طرحهای تغییر و نوآوری در سازمان ، سبک مدیریتی مشارکتی بسیار کارساز است . چرا که با مشارکت صادقانه اهداف سازمانی قابل وصولتر خواهد بود .

کلیدواژه ها:

سبک های رهبری ، مهارت تغییر و مهارت نوآوری