ارزیابی مناطق مستعد تغذیه آب زیرزمینی با روش MIF و با استفاده از GIS در دشت مرکزی خرم آباد

با توجه به افزایش جمعیت جهانی و کاهش منابع آب، مقدار آب در دسترس افراد به طور چشمگیری در حال کاهش است و اهمیت شناسایی مناطق مستعد برای تغذیه مصنوعی آبخوان ها را بیش از پیش بالا برده است. در این تحقیق با استفاده از میزان اثرگذاری لایه های مختلف بر یکدیگر و روش عوامل چندگانه تأثیرگذار به تعیین مناطق دارای پتانسیل تغذیه آب زیرزمینی پرداخته شده است. در این روش ابتدا لایه های اثرگذار بر تغذیه آبخوان شامل: ارتفاع، شیب، جهت شیب، خاک شناسی، سنگ شناسی، کاربری اراضی، فاصله از رودخانه، شاخص رطوبت توپوگرافی و شاخص توان جریان شناسایی و در نرم افزار Arc GIS10.2 به شکل رقومی در آمدند. به منظور تعیین پتانسیل مناطق مختلف دشت خرم آباد برای تغذیه مصنوعی از روش عوامل چندگانه تأثیرگذار استفاده گردید. با توجه به اثرگذاری لایه های مختلف بر یکدیگر به هر اثرگذاری زیاد امتیاز 1 و به هر اثرگذاری کم امتیاز 0.5 داده شد. مجموع امتیاز هر لایه در این مرحله در امتیازات مربوط به هر طبقه از لایه های مجزا کهبر اساس دانش شخصی تعیین شده بود ضرب شده و وزن نهایی هر لایه به دست آمد. با وزن نهایی به دست آمده نقشه پتانسیل تغذیه دشت مرکزی خرم آباد تهیه و نهایتاً به پنج طبقه کلاس بندی شد. به منظور تعیین صحت نقشه هایی، از یکسان بودن سطح آب چاه های مشاهداتی که به طور تصادفی انتخاب شده بودند و طبقه به دست آمده از نقشه پتانسیل تغذیه مصنوعی که این چاه ها در آن قرار داشتند استفاده شد. نتایج نشان دادند که برای تغذیه مصنوعی به طور کلی 65% از کل دشت خرم آباد برای تغذیه آبخوان دارای شرایط متوسط تاخیلی خوب می باشد و بهترین منطقه برای تغذیه مصنوعی به طور کلی 65% از کل دشت خرم آباد برای تغذیه آبخوان دارای شرایط متوسط تاخیلی خوب می باشد و بهترین منطقه برای این منظور در بخش شمال و شمال شرقی دشت خرم آباد قرار دارد.

کلیدواژه ها:

تغذیه مصنوعی ، دشت خرم آباد ، GIS ، MIF