بررسی رابطه ی هوش هیجانی و خودپنداره دانش آموزان باعملکرد تحصیلی درمدارس متوسطه اول شهرچابکسر

آموزش رکن اساسی پویایی جوامع است . بدون شک عوامل متعددی براموزش تاثیر می گذارد و سطح ک یف ی و کم ی ان را تحت تاثیر خود قرار می دهد. پژوهش حاضر گامی ست در جهت بررسی برخی متغییرها . محقق در این تحقی ق به بررس ی رابطه ی هوشهیجانی خودپنداره دانش آموزان باعملکردتحصیلی آنان درمدارس متوسطه اول شهرچابکسر پرداخته است .خودپنداره چارچوبىشناختى است که به واسطه آن به سازمان بندى آنچه درباره خویش مى دانیم، مى پردازیم و اطلاعاتى را که به خود مربوط مى شوند، بر پایه آن پردازش مى کنیم. هوش هیجانی هم توانایی تشخیص دادن هیجانهای خودمان ودیگران، توانایی درک هیجان های دیگرانوتوانایی مدیریت هیجانهای خودمان ودیگران است. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خود پنداره کل ی دانش آموزان و عملکردتحصیلی آنهاست. مجموعه نگرش های شخص نسبت به خودش را خودپنداره می نامند.جامعه آماری این تحقیق دانش آموازن متوسطه اول شهرچابکسر هستند که کل آنها 2000 نفر است.آزمودنیهای این پژوهش 150 دانش آموز دوره متوسطه اول است که به روشنمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری خود پنداره کلی از پرسشنامه خودپنداره تنسی وبرای ارزیابی هوش ه یجان ی ازپرسشنامه هوش هیجانی فیشر استفاده شده است.ملاک عملکرد تحصیلی دانش آموزان مبتن ی بر نمره آخر ین ترم بود و از معدل دانش آموزان استفاده شد. چهار فرضیه مورد بررسی و آزمون قرار گرفت. نتایجی نشان دادکه هرچه خود پنداره دانش اموزان ب یشتربوده عملکرد بهتری در درس ها داشته اند این در هوش هیجانی هم مصداق داشته است .در موقعیت دیگر مشخص شد بین خود پنداره و عملکردتحصیلی همچنین هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی رابطه معنا دار وجود دارد. پس نتیجه گرفته شد که میزان هوش هیجان ی دانش آموزان دختر از دانش آموزان پسربیشتر است و جنسیت بر خودپنداره تاثیری نمی گذارد

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، هوش هیجانی ، عملکردتحصیلی