طراحی سیستم مدیریت بحران در شبکه معابر شهری با ایجاد مدل اولویت بندی بازگشایی مسیر بعد از زلزله (مطالعه موردی: تهران، منطقه22)

زلزله های سالهای اخیر دردنیا، آسیب پذیری لرزه ای سیستم های حمل ونقل را نمایان کرده است. در ایران هم به علت شرایط لرزه خیزی با توجه به زلزله های اخیر و عملکرد گروه های مدیریت بحران لازم است تا برنامه دقیق و سیستم مدیریت بحران قدرتمندی بویژه در تهران ایجاد گردد. بعد از بروز زلزله از جمله با اهمیت ترین مسائل برای امداد رسانی وجود مسیرهایی بین مراکز امداد و محلهای تخریب شده است. لذا مسیرهایی با اهمیت بیشتر باید شناسایی و بعد از بحران در اولویت بازگشایی قرار گیرند. در این تحقیق ابتدا سناریوهای محتمل زلزله بررسی و برآورد تقاضای بعد از زلزله در منطقه انجام شد و تعداد تلفات و مجروحین احتمالی آن بدست آمد. سپس برآورد عرضه در دو قسمت برآورد شبکه حمل و نقل و بررسی مراکز امدادی انجام پذیرفت. سپس به توزیع و تخصیص سفرها پرداخته شد، به این صورت که نقاط آسیب دیده را به سیزده ناحیه تقسیم نموده و تعداد راههای موجود در هر ناحیه آسیب دیده که به مراکز امدادی وجود داشت ذکر گردید.. سپس زمان عبور از هر جزء راه بدست آمد. برای اولویت بندی راه نیاز به زمان عبور بعد از خرابی ها بود، لذا با توجه به نا مشخص بودن میزان خرابی ها سناریو های زلزله توسط نرم افزار@RISK و با روش مونت کارلو و با تکرار 500 مرتبه شبیه سازی شد و زمان عبور بعد از خرابی برای هر جزء مسیر بدست آمد و در نتیجه زمان عبور برای هر گروه مسیر محاسبه شد، سپس با داشتن تعداد مجروحین و زمان عبور از هر گروه مسیر توزیع و تخصیص مسیرها انجام پذیرفت و برای هر کدام از بزرگراه ها، خیابان ها و تقاطعات و غیره تعداد کل تردد برای هر جزء مسیر بدست آمد و اولویت بندی بیشترین به کمترین تردد در هر جزء مسیر برای کل شبکه راه انجام شد. آنالیز حساسیت نیز توسط نرم افزار @RISK انجام شد و در پایان طبق نتایج برای اجزاء با اهمیت در اولویت بندی، راهکار های بازگشایی و خرابی های محتمل آنها بررسی شد و در انتها جدولی برای کلیه معابر شامل انواع راهکارهای بازگشایی و خرابی های محتمل ارائه شد.

کلیدواژه ها:

زلزله ، مدیریت بحران ، بازگشایی راهها بعد از زلزله ، اولویت بندی بازسازی راه ها