نقض حقوق اقلیت های ملی، قومی، نژادی و مذهبی در حقوق بین الملل

در بسیاری از کشور ها به رغم عضویت در سازمان ملل و قبول منشور حقوق بشر و میثاق ها و کنوانسیون های حقوق بشری و تصریح قوانین داخلی، هنوز هم نقض مستمر اینحقوق ادامه دارد. لذا به نظر می رسد یکی از اصلی ترین چالش های پیش روی جامعه ی بین الملل، مسئله ی توجه به حقوق بشر (به طور کلی) و به ویژه حقوق اقلیت ها و نیز مسائل ناشی از نقض آن و مسئولیت بین المللی دولت ها در این زمینه باشد. این تحقیق بر آن بوده با بررسی اسناد و قوانین بین المللی و داخلی چند کشور و احصای حقوق اقلیت ها و جایگاه آن در قوانین مزبور، به این سئوال اساسی پاسخ دهد، که مسئولیت بین المللی دولت ها در قبال نقض حقوق اقلیت های ملی، قومی، مذهبی و نژادی چیست؟ نیز، تأثیر نحوه ی عمل دولت ها بهمسئولیت خود دراین زمینه، بر بهره مندی یا عدم بهره مندی اقلیت ها از حقوق شان و میزان مقبولیت آن دولت در سطح داخلی و بین المللی (فرضیه ها). نتایج پژوهش حاکیست، الزامات اعلامیه ی حقوق اقلیت های سازمان ملل1992 و سایر اسناد، به دلیل فشار دولت ها و... ، فاقد شفافیت و رسایی کافی است، که موجب شده تا گریزگاه های مناسبی برای فرار دولت ها از مسئولیت فراهم کند .هم چنین حقوق اقلیت ها هنوز هم از جانب بسیاری از دولت ها نقض می شود و جامعه ی بین المللی نیز اغلب به صدور بیانیه و اعلامیه در قبال این نقض حقوق بسنده می نماید

کلیدواژه ها:

مسئولیت بین المللی ، دولت ، اقلیت ، نقض حقوق