رتبه بندی مکان های زندگی با استفاده از معیارهای کیفیت زندگی شهری بوسیله روش های MADM

رشد سریع شهرنشینی در دهه های اخیر و بی توجهی به ابعاد کیفی زندگی انسان، پیامدهای نامطلوبی بر سطح سلامت فردی و اجتماعی جامعه و زندگی شهری گذاشته است. سنجش وضعیت موجود کیفیت زندگی در شهرها با توجه به عوامل بیرونی نظیر فناوری تولید، زیرساختها، روابط اجتماعی، نهادهای اجتماعی ( عوامل درونی )، محیط زیست و مانند آنها تحت تأثیر قرار می گیرد. به طور کلی، کیفیت زندگی، علاوه بر مسائل اقتصادی، نگرانی های اجتماعی و محیط زیست را نیز مد نظر قرار می دهد. با وجود این اندیشمندان برنامه ریزی به ویژه برنامه ریزان شهری اعتقاد دارند برنامه ریزی ها باید همسو با بهبود کیفیت زندگی باشند. از طرفی، بهبود کیفیت زندگی می تواند زمینه های دیگر مانند توسعه اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و خدماتی را به همراه داشته باشد. چون بهبود کیفیت زندگی در هر جامعه ای، یکی از مهم ترین اهاف سیاست های عمومی آن جامعه است. در طول سه دهه اخیر، کیفیت زندگی، به عنوان جانشینی برای رفاه مادی، به اصلی ترین هدف اجتماعی کشورهای مختلف تبدیل شده است. در همین راستا هدف از تدوین این مقاله بررسی مؤلفه های کیفیت زندگی در فضای شهری می باشد. در اینجا ما کیفیت زندگی در فضاهای شهری را در 7 بعد ( سیاست، آب و هوا و جغرافیا، امنیت، بهداشت و درمان، آموزش، محیطی و اقتصاد ) بعنوان معیار و 5 شهر ( تهران، مشهد، شیراز، رشت و ساری ) را هم بعنوان گزینه برای بررسی مورد مطالعه قرار داده ایم. در این مقاله 2 روش topsis و vikor برای تجزیه و تحلیل و تصمیم گیری معیارها، گزینه ها و انتخاب مناسب ترین گزینه استفاده می کنیم.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، بررسی معیارها ، زندگی شهری ، تکنیک ویکور ، و تاپسیس