طراحی اکولوژیک یا طراحی سبز

از آنجا که رشد بی رویه جمعیتی زیستگاه های طبیعی، کره زمین را به طور جدی مورد تهدید قرار داده است و مصرف بی رویه انرژی باعث تخریب چنگلها و گونه های مختلف گیاهی و جانوری گردیده است. رشد بی رویه شهرنشینی باعث شده است که انسانها به صورت غیر م سئولانه از انرژی های فسیلی استفاده کنند، لذا امروزه با گرمایش تدریجی کره زمین و تهدیدات جدی برای محیط زیست مواجه هستیم. این استفاده ناصحیح و سنتی از انرژی های فسیلی و عواقب ناشی از آن محققین را برآن داشت تا به دنبال یافتن روشهایی برای ا ستفاده از انرژی های تجدیدپذیر در ساختمان های امروزی باشند. امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن و به دنبال آن اصول معماری پایدار می تواند به خ وبی محققان را در جهت دستیابی به این هدف و رسیدن به الگوهای زندگی پایدار یاری رساند. در راستای کاربرد مفاهیم پایدار و توسعه پایدار در معماری، مبحث «معماری پایدار» یا «معماری سبز» کوششی است برای حفظ محیط زیست و آسایش برای انسانها. ساختمانی که کمترین ناسازگاری و مغایرت را با محیط طبیعی پیرامون خود و در پهنه وسیع تر با منطقه و جهان دارد، «ساختمان سبز» یا «پایدار» نامیده می شود که هدف از طراحی این ساختمان ها کاهش آسیب بر روی محیط، منابع انرژی و به ویژه اکوسیستم هاست. هدف از پژوهش حاضر مطالعه کلیه عوامل و تعاریف مربوط به توسعه پایدار، معماری اکولوژیک، معماری سبز و رابطه آنها با معماری و ساختمان و وایراد تفاوت بین بحث های مختلف در همین زمینه از جمله حفاظت از محیط زیست، صرفه جویی در انرزی با طراحی اکولوژیک یا سبز می باشد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، اکولوژی ، پایداری ، معماری اکولوژیک ، طراحی سبز