شناسایی و رتبه بندی مولفه های دخیل در رقابت پذیری زنجیره تامین با به کارگیری تکنیک های PLS-BWM-FAHP مورد مطالعه شرکت کفش پیام

در بازار رقابتی امروز، توسعه فن آوری اطلاعات، افزایش انتظارات مشتریان، جهانی شدن اقتصاد و دیگر اولویتهای رقابتی مدرن، سازمانها را وادار به تغییر کرده است؛ به طوری که رقابت میان شرکت ها، جای خود را به رقابت میان شرکت ها و زنجیره - تأمین آنها داده است. از این رو سازمانها برای مقابله با چنین تغییراتی ناچارند تا در عملیات، اتحادها، شراکت ها و استراتژیهای خود تجدید نظر نمایند. در اقتصاد رو به رشد ایران، رقابت پذیری زنجیره تأمین (SCC) یکی از قوی ترین ابزارها و بهترین راهکارها برای مقابله با مسائل پیش روی سازمان ها در چنین محیط رقابتی است. هدف اصلی پژوهشی حاضر، ارائه مدلی بهمنظور بررسی عوامل مؤثر بر رقابت پذیری در صنعت کفش است. دادهها از ۸۲ نفر از کارکنان، کارشناسان و خبرگان شرکت کفش پیام جمع آوری گردید و تأثیر چهار عامل مختلف اعم از مدیریت زنجیره تأمین سبز شراکت زنجیره تأمین، رویکرد توسعه پایدار در بخش بندی تأمین کننده و قابلیتهای فرآیندی مدیریت دانش بر رقابت پذیری زنجیره تأمین مورد بررسی و آزمون قرار گرفت. به منظور تحلیل دادهها و تست مدل پیشنهادی در فاز آماری پژوهش، روش حداقل مربعات جزئی (PLS)، و به منظور اولویت بندی عوامل دخیل در رقابت پذیری زنجیره تأمین در فاز پژوهش عملیاتی پژوهش، دو مورد از تکنیکهای تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) شامل BWM و FAHP مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصل از فاز آماری پژوهش حاکی از تأثیر مثبت و معنادار «شراکت زنجیره تأمین» و «قابلیتهای فرآیندی مدیریت دانش»، «مدیریت زنجیره تأمین سبز» و «انتخاب و بخش بندی تأمین کننده با رویکرد توسعه پایدار» بر رقابت پذیری زنجیره تأمین می باشد. نتایج حاصل از اولویت بندی عوامل مؤثر بر رقابت پذیری زنجیره تأمین با استفاده از روشهای MCDM نشان داد که «شراکت زنجیره تأمین» مهمترین عامل در رقابت پذیری زنجیره تأمین است و پس از آن، «قابلیتهای فرآیندی مدیریت دانش» در اولویت دوم قرار گرفته است. در پایان، برخی استراتژی های کاربردی برای مدیران، مورد بحث و بررسی قرار گرفته و پیشنهادهایی برای پژوهشهای آینده فراهم شده است

کلیدواژه ها:

زنجیره تامین ، رقابت پذیری ، صنعت کفش ، PLS ، تصمیم گیری چندمعیاره ، FAHP ، BWM