برنامه ریزی در راستای ایجاد شهر دوستدار کودک نمونه موردی : شهر شوشتر

محلات وشهرها متشکل ازاقشارمختلفی می اشند که مطمئنا هرکدام علاوه برنیازهای عام انسانی نیازهای خاص خود را دارا می باشند که پاسخگوی بسیاری ازاین نیازهای خاص محیط زندگی آنها می باشد یکی ازمهمترین اقشار جامعه که باید توجه بیشتری به آنها شود کودکان ونوجوانان می باشد که متاسفانه درشهرهای ما توجه چندانی به آنها نمی شود و نیازهای خاص آنها به هیچ عنوان درنظر گرفته نمی شود درواقع آنچه ضرورت این تحقیق را برجسته تر می سازد این است که ازطرفی کودکان اینده سازان هرجامعه ای می باشند و ازطرفی دیگر اسیب پذیرتر ازدیگراقشار جامعه می باشند و به همین دلیل میتوان گفت محیط مطلوب کودکان محیط مطلوب کلیه افراد جامعه نیز خواهد بود این نوشتار می کوشد تا مبانی ویژگیها و فضاهای موردنیاز برای ایجادیک شهر دوست داشتنی ازدیدگاه کودکان را بررسی کند روش مورداستفاده دراین مقاله روش توصیفی تحلیلی و مبتنی برمطالعات کتابخانه ای اسنادی و بررسی های میدانی میباشد و جنبه کاربردی دارد دراین مقاله سعی شده ازروشهای مشارکتی مانند پرسشنامه نقاشی و مصاحبه باکودکان و والدین آنها درمورد شهر و فضاهای شهری و همچنین فعالیتهایشان استفاده شود