نقش معماری پایدار در معماری سنتی ایرانی

معماری پایدار بر اساس استفاده از مصالح بومی و اقلیمی که هدف آن طراحی ساختمان های پایدار، کاهش آسیب آن بر روی محیط و منابع انرژی و طبیعت است . تامل بیشتر در اصول معماری سنتی حاکی از آن است که مفهوم پایداری درعرفهای قدیمی و کهن بشر ریشه داشته است. از سویی حل مشکلات محیطی، فرهنگی _ اجتماعی و اقتصادی، و پیوستگی شدید این موضوعات،ما را به سوی معماری سنتی و رویکرد پایداری در مقایسه و سنجش با یکدیگر قرار می دهد تا آموزه های آن برای طراحی معماری امروز، استخراج گردد.از طرفی هم شواهد تاریخی معماری و شهرسازی گویای این است کهدر گذشته معماری و شهرسازی در توازن با محیط زیست شکل گرفته، معماری سنتی با گرایش یه سمت پایداری بوم شناختی و اجتماعی، با احترام و توجه به منابع طبیعی و حفظ آن برای آیندگان شکل گرفته است. امروزه تخریب بی حد ومرز محیط زیست که معلول نگاه بیمارگونه انسان به طبیعت درسده های اخیر به طبیعت است، زندگی نوع بشر را تهدید می کند.قطع ناگهانی فرایند خلاقانه معماری گذشته و در نتیجه راه حل های سریع تر و آسان تر فراهم شده توسطمعماران مدرن ما را وادار ساخت تا تمامی روش های سازگار با محیط زیست را فراموش کنیم. در این مقاله خانه هایسنتی ایران از این باب مورد مطالعه قرار گرفته است تا به معماری گذشته این مرز و بوم با دیده باز نگریسته و از آن درس گرفته و پس زمینه های فکری آن را در معماری و فن ساختمان امروز به کار ببریم . و در انتها ما را بر آن داشت تا با اینپژوهش عواملی را که سبب پایداری خانههاس سنتی ایران شده، با روش توصیفی تحلیلی بررسی کرده و به جمع بندی و - ارائه راهبردهایی با توجه به فناوری جدید در راستای حفظ معماری بومی که موجب توسعهی پایدار خانه ها میشود بپردازیم.

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری پایدار ، معماری سنتی ، ایران