اثربخشی یادگیری مشارکتی (جیگساو) بر شاخص سازگاری عاطفیـ اجتماعیو پیشرفت تحصیلی درس ریاضی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش به روش جیگساو بر شاخصهای شناختی و سازگاری عاطفی- اجتماعیتحصیلی ریاضی دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود که در اجرای آن از طرح چهارگروهی ناهمسانبا پیش آزمون و پس آزمون و دو گروه کنترل و دو گروه آزمایش استفاده شد. شرکت کنندگان پژوهش شامل 99نفر ازدانش آموزان پایه ی ششم ابتدایی شهر بانه در سال تحصیلی 94-93بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند وبه طور تصادفی در هر یک از گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته به روشگروهی توسط آزمودنیها تکمیل شد. آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت ده جلسه آموزش به روش جیگساو را دریافتکردند. گروه کنترل نیز همزمان به برنامه های عادی کلاسی خود ادامه دادند. یافته های پژوهشی نشان داد که آموزش بهروش جیگساو در مقایسه با آموزش مرسوم تاثیر مثبت بیشتری به پیشرفت تحصیلی و سازگاری عاطفی- اجتماعی دارد.بنابراین آموزش به روش جیگساو به پیشرفت تحصیلی درس ریاضی دانش آموزان منجر میشود. پژوهش حاضر برایمعلمان ریاضی کاربردهایی دارد که میتوانند از این راهبرد برای پیشرفت درس ریاضی استفاده کنند

کلیدواژه ها:

آموزش به روش جیگساو ، سازگاری عاطفی- اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی