بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و تعارضات سازمانی-The Relationship of Between OrganizationConflict's and Social Capital

سرمایه اجتماعی ، در زمره موضوعاتی هم چون پاسخ گویی، شفافیت ، مسئولیت پذیری و....است که در دهه معاصر در حوزه مدیریت دولتی نوین مطرح شده است . طرح این رویکرد در بسیاری از مباحث سازمانی به ویژه مدیریت تعارض نشان دهنده اهمیت نقش انسان ها و روابط اجتماعی در سازمان ها است.گتزلز (70،1987) تعارض را فرآیندی می داند که یک طرف چنین درک می کند که طرف مقابل در پی مقابله با اوست یا آنکه میخواهد مانع رسیدن وی به هدف مورد نظرش بشود. سرمایه اجتماعی نیز، برآیند و پیامد اثر بخش مولفه های فرهنگی یک سیستم اجتماعی است که در آن مولفه هایی نظیر اعتماد ، مشارکت داوطلبانه ، هنجارهای حرفه ای ، پاسخگویی و...موجب کاهش هزینه های مدیریتی نظیر نظارت و کنترل رسمی ، رایزنی های مدیریتی ، کندی ناشی از سیستم بورو کراتیک ، کاهش تعارضات و ...شده و امکان استفاده از زمان و سرمایه در جهت انجام فعالیت هایی با بهره وری بیشتر را فراهم می آورد . لذا در این پژوهش تلاش گردید تا با مشخص ساختن میزان بکارگیری سبک های مدیریت تعارض مدیران و میزان سرمایه اجتماعی واحد تحت سرپرستی آنان ، رابطه بین این دو متغیر مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. در این مقاله سعی بر آن است که با بهره مندی از یافته های بدست آمده ضمن معرفی . بیان اهمیت و کارکردهای دو مقوله سرمایه اجتماعی و تعارض ارتباط ابعاد مختلف آنها با یک دیگر مرور و تصویر گویایی از سبک مدیریت تعارض و سرمایه اجتماعی ارائه شود.سبک های تعارض مورد بررسی در این پژوهش عبارتند از : سبک مبتنی بر رقابت / سبک مبتنی بر اجتناب / سبک مبتنی بر سازش / سبک مبتنی بر مصالحه / سبک مبتنی بر تشریک مساعی . این پنج سبک بر اساس دو جهت گیری اساسی در رهبری منابع انسانی (میزان توجه به خود و توجه به دیگران) تبیین می شوند.