راهکارهای توسعه کمی و کیفی پیش دبستانی از دیدگاه کارشناسان، مدیران ومربیان نواحی شش گانه آموزش و پرورش اصفهان در سال تحصیلی 91-1390

هدف از این پژوهش بررسی راهکارهای توسعه کمی و کیفی دوره پیش دبستانی از دیدگاه کارشناسان، مدیران و مربیان نواحی شش گانه آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصیلی 91-1390بود. روش تحقیق توصیفی پیمایشی بود. با استفاده ازروش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم ، تعداد 189 نفر مربی، 163 نفر مدیر و 9 نفر از کارشناسان انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 36 سؤال بسته پاسخ بر اساس طیف پنج درجه ای لیکرت بود که در دو دسته سؤال، وضعیت موجود و مطلوب را مورد بررسی قرار داد. پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرانباخ در وضعیت موجود 0/94 ودر وضعیت مطلوب 0/95 بر آورد شد روایی محتوایی نیز بر اساس نظرات پنج نفر از متخصیصن دانشگاهی مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار16 SPSSانجام شد. در سطحآمار توصیفی از آماره هایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و در مباحث آمار استنباطی از آزمون های F ، tوLSD استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی سؤالات پژوهش نشان داد وضعیت موجود مراکز پیش دبستانی در خصوص نسبت تعداد مراکز، کلاس و مربی به تعداد نوآموزان، میزان بهره برداری از امکانات و وسایل آموزشی، استفاده از روش های یاددهی و یادگیری استفاده از مربیان با توانایی علمی تخصصی، استفاده از متخصصین مرتبط با مسائل نوآموزان، فضاها و برنامه های آموزشی مناسب با وضعیت مطلوب فاصله دارد و توجه به هر یک از موارد مذکور از راهکارهای توسعه این مراکز می باشد. همچنین مقایسه نظرات پاسخگویان با توجه به فاکتورهای جمعیت شناختی نشان داد بین نظرات پاسخگویان در وضعیت مطلوب با توجه به متغیرهای سمت و رضایت شغلی و در وضعیت موجود علاوه بر موارد مذکور با توجه به سنوات خدمت تفاوت معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، کارشناس ، مدیر ، مراکز پیش دبستانی ، مربی