نقش پادگفتمانی استعاره زبانی در ترمیم فرایند ارتباطی در نامه های نیما یوشیج

هر گفتمانی، عرصهٔ فرایند تولید معناست و عناصر مختلفی در شکل گیری این فرایند دخیل هستند؛ استعاره یکی از عناصر معناساز در انواع گفتمانها است. این مقاله با رویکرد نشانه-معناشناختی، نگاهی تازه به نقش پادگفتمانی استعاره در فرایند تولید معنا و چگونگی برقراری ارتباط در گفتمان نامههای نیما یوشیج دارد. منظور از نقش پادگفتمانی، به کارگیری استعاره به عنوان یک شگرد از جانب گفته پرداز، در جهت برجسته سازی بخشی از گفته، تأثیرگذاری هرچه بیشتر بر مخاطب، حمایت از گفته، ترمیم روابط زخم خورده، سرپوش گذاشتن بر عواطف و احساسات، القای حسی خاص به مخاطب و ... در گفتمان است. این پژوهش بر آن است تا نقش استعاره را در شکل گیری معنا و انسجام بخشی به گفتمان نشان دهد و نقشهای پادگفتمانی استعاره را در ترمیم و بازسازی گفتمان بررسی کند. از این رو، مهمترین کارکردهای ارتباطی استعاره را در نامه های نیما دسته بندی و تجزیه و تحلیل کرده است.کلیدواژهها:

کلیدواژه ها:

گفتمان ، پادگفتمان ، استعارهٔ زبانی ، فرایند ارتباطی ، نامه های نیما یوشیج