کارکردهای زیبا شناختی نقش نما در شعر معاصر

نقش نما نوعی کلمه است که موجب تشخیص نقش کلمه ها در جمله می شود. در نگاه نخست، نقش نماها وظیفه ای جز چفت و بست دادن میان واژهها ندارند و جزو واژگانی قرار نمی گیرند که شاعر با آنها رفتارهای ویژهای داشته باشد؛ اما بررسیهای شعری نشان میدهند، این نوع کلمات می توانند ابزار مؤثری باشند که شاعر آنها را در ساخت زبان شعر خود به کار میبرد. آنچنان که یک شاعر با اشیاء و اسامی و افعال برخورد خاصی دارد، نسبت به حروف نیز میتواند برخورد تازهای داشته باشد. هدف این مقاله بررسی کارکردهای زیبا شناختی نقش نما در شعر معاصر است که با روش استقرایی نشان داده است، اهمیت آنها در ایجاد زبان شعر، تأثیر و برجستگی کلام از دیگر واژهها کمتر نیست. این نوع کلمات هم از نظر معنایی و هم از نظر لفظی و زبانی در برجستگی شعر نقش دارند و ابزاری برای تأکید و برجستگی معنا، عاطفه و اندیشه هستند و عنصری برای ایجاد موسیقی، هنجار گریزی، ساخت فرم های تازهٔ زبانی، خلاقیت و نوآوری در حوزهٔ شعر به شمار می روند. خلاقیتهایی مانند آغاز کردن یابه پایان رساندن شعر و سطر، با برخی نقش نماهای پیوند و یا تعداد و حذف خلاقانهٔ نقش نماها. افزون براین ها، تأکید برمعنا با کاربرد مناسب نقش نما در بافت نحوی شعر از مهمترین کارکردهای زیباشناختی این نوع کلمه در شعر معاصر به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

نقش نما ، کارکرد زیباشناختی ، شعر معاصر ، زبان شعر ، تشخیصی