زنان و توسعه پایدار

توسعه انسانی به معنای تلاش برای دستیابی به زندگی بهتر و ایجاد زمینه های توانمندی است که با توجه به روش های موجود بر اساس درآمد بالاتر، آموزش بهتر و سطح بالای سلامت برای کلیه اقشار مردم،قابل تحقق است.شاخص توسعه انسانی معیاری برای خوشبختی و رفاه جامعه نیست، اما ملاک سنجش توانایی مردم یک کشور و استفاده از فرصت های برابر و مناسبتر زندگی است، شاخص توانمندی جنسی و ارتقاء توانمندی ها بر حسب جنسیت، میزان مشارکت فعالانه زنان در عرصه های مختلف اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را به نمایش می گذارد که این معیار بر مشارکت تمرکز نموده و نابرابری جنسیتی را در عرصه های کلیدی سیاسی، اقتصادی و تصمیم گیری اندازه گیری می کند. توسعه پایدار یکی از بسترهای تعالی و رشد انسان است و می تواند با یاری و مشارکت همه گروههای اجتماعی موفقیت آمیز باشد، در واقع جامعه ای که قصد حرکت به سمت توسعه را دارد، اگر بدون توجه به تعالی انسانها و کاهش نابرابری ها صرفا به ابعاد مادی آن توجه داشته باشد، به موفقیت دستنخواهدیافت.اگر در جامعه ای ضریب باسوادی، تندرستی، شاخص های تغذیه و تامین مسکن و ایجاد اشتغال و درآمد افزایش یابد اما توزیع آن در میان زنان و مردان متعادل نباشد، آن جامعه توسعه نیافته و به عبارتی از نظرتوسعه یافتگی نامتوازن است.