کاربردی کردن دانش از طریق ارتباط صنعت و دانشگاه

علیرغم رشد تحصیلات دانشگاهی در جامعه امروز ایران اسلامی و دانش آموختگی بسیاری از جوانان در مقاطع مختلف تحصیلی، تولیدات علمی کشور نتوانسته گره گشای مشکلات جامعه رو به رشد ما باشد و دانش آموختگان رشته های فنی مهارت لازم جهت کار در مراکز صنعتی و خلاقیت مورد نیاز جهت رفع مشکلات صنعت را نداشته و همچنین صاحبان صنایع و تولید کنندگان هم نتوانسته اند از دل صنایع پروژه ها و کارهای پژوهشی مورد نیاز جهت رشد و توسعه تکنولوژی مورد نیاز خود را جهت ارائه به دانشگاهها را بیرون بیاورند. کاربردی کردن دانش و بهره برداری بهینه از منابع، زمینه تحقق یک اقتصاد دانش بنیان را ممکن می سازد که در این میان دانشگاه ها می توانند نقش مهمی را ایفا نمایند. هرچند سهم دانشگاه در ارتقاء کیفی بخش های کشاورزی، هنر و خدمات و کاربردی کردن آنها در جامعه بسیار کم بوده و رابطه بین دانشگاه و جامعه در بخش های مذکور نیز ضعیف می باشد لکن در صنعت، بایستی با تحقیق و پژوهش و با ابداع و نوآوری و سعی در یافتن ساز و کارهای فناوری های جدید، ارتقاء کیفیت تحقق یابد. در حقیقت ارتباط بین صنعت و دانشگاه بایستی به دنبال ایجاد یک الگوی بومی برآمده از فرهنگ انقلابی و اسلامی و متناسب با وضعیت امروز و فردای کشور عزیزمان ایران اسلامی باشد که با توجه به شرایط حال و آینده بتواند با اقتصاد جهانی با حفظ اصول و ارزشهای خود و اصرار بر عدم نفوذ سیاست قدرت های استکبار پیوند داشته باشد. متن حاضر در صدد شناسایی و توصیف رابطه میان دو نهاد دانشگاه و صنعت در تعاملات اجتماعی موجود در جامعه ایران امروز و آسیب شناسی و چرایی چنین رابطه ای در یک بستر تاریخی و جامعه شناختی است و سعی دارد به بیان تحولات و دگرگونیهای صورت گرفته در ماموریت دانشگاه های ایران و سایر کشورها اشاره نماید. از آنجایی که علم در کشور ما بیشتر در دانشگاه ها و فناوری در صنعت موجود است، برای تبدیل علم به فناوری باید بین صنعت و دانشگاه ارتباط جدی بوجود آمده و همکاری ها در سطح عالی صورت پذیرد

کلیدواژه ها:

ارتباط صنعت و دانشگاه ، دانش آموختگی ، فناوری ، مهارت