برنامه ریزی توسعه منابع تولید پراکنده با در نظر گرفتن سازوکارهای تشویقی در شبکه های فوق توزیع

هدف از انجام این مقاله تدوین چارچوبی برای برنامه ریزی توسعه تولیدات پراکنده در شبکه های فوق توزیع در دوره زمانی ساله و برسی تاثیر آن بر کاهش هزینه شبکه قدرت می باشد. علی رغم تحقیقات زیادی که در زمینه برنامه ریزی توسعه تولیدات پراکنده در شبکه های توزیع به عمل آمده، پستهای فوق به عنوان نقطه پیوند شبکه توزیع و انتقال، از جهات دریافت توان کمتر از خطوط انتقال، به تعویق افتادن توسعه خطوط انتقال، کاهش بارگذاری ترانسفورماتورها و به دنبال داشتن منافع اقتصادی قابل توجه، گزینه های مناسبی هستند. در این راستا، سناریوهای مختلفی در قالب مسئله بهینه سازی توسط الگوریتم ژنتیک، با مجهولات برنامه زمان بندی، مکان، ظرفیت و تعداد مولدها، جهت بررسی تأثیر رشد بار شبکه و ضریب نفوذ موادهای پراکنده بر برنامه ریزی توسعه، در شبکه های نمونه ای 14 باس IEEE و شبکه فوق توزیع غرب استان مازندران تعریف و تحلیل گردید. تابع هدف، هزینه کل سیستم با مؤلفه های هزینه تلفات، هزینه احداث واحدهای تولید پراکنده، هزینه بهره برداری از مولدهای پراکنده و هزینه خرید انرژی از شبکه بالا دست، با در نظر گرفتن محدودیت های نفوذ موادهای پراکنده، مطابق با دستورالعمل اتصال مولد مقیاس کوچک شرکت توانیر می باشد. در نتیجه، با اینکه در زمان رشد بار انتظار می رود هزینه کل شبکه به میزان قابل توجهی افزایش یابد، اما با تغییر استراتژی توسعه منابع تولید پراکنده و سرمایه گذاری بیشتر در احداث این منابع، می توان تا حدودی این افزایش هزینه ها را کنترل کرد و نیز هرچه ضریب نفوذ تولیدات پراکنده در شبکه افزایش یابد از لحاظ اقتصادی بیشتری به همراه خواهد داشت و بدین صورت علاوه بر ظرفیت بهینه مولدهای پراکنده، زمان و مکان احداث و بهره برداری از آنها نیز به عنوان خروجی ارائه و بهترین انتخاب را برای عقد قرارداد تضمینی و جذب سرمایه گذار نتیجه می دهد.

کلیدواژه ها:

استراتژی توسعه ، منابع تولید پراکنده ، شبکه فوق توزیع ، الگوریتم ژنتیک ، مینیمم هزینه