مسیریابی پرواز هواپیماهای نظامی از میان شبکه راداری دشمن

در این مقاله با ارائه روشی جدید، یک مسیر سه بعدی مناسب از میان شبکه رادار، به گونه ای انتخاب می شود که احتمال شناسایی هدف توسط رادار حداقل باشد. با مدلی سازی اثرات زمین، دقت محاسبه ی احتمال آشکارسازی توسط رادار را افزایش داده ایم. با استفاده از روابط روش سلول پردازنده نرخ هشدار خطای ثابت (CA-CFAR) احتمال آشکارسازی را برای یک رادار و یا یک شبکه راداری محاسبه می کنیم. با تعریف تابع هدفی مرکب از طول مسیر و احتمال آشکارسازی می توان یک مسیر امن برای پرواز پیدا کرد. الگوریتم بهینه سازی ارائه شده، در هر لحظه مسیر را به گونه ای انتخاب می کند، که با تغییر ارتفاع در ناحیه ای قرار بگیرد که احتمال آشکارسازی کمتری دارد و با تغییر در زاویه مسیر حرکت هواپیما، سطح مقطع راداری ( RCS) مشاهده شده توسط رادار را کاهش دهد که در نهایت منجر به کاهش احتمال آشکارسازی می شود. این الگوریتم یک روش جدید و ساده بر مبنای الگوریتم ژنتیک است، که خروجی آن مسیری است که حداقل احتمال را داشته باشد و برای هر نوع شبکه راداری قابل تعمیم است. نتایج نشان می دهد که این پژوهش روش های قبلی را بهبود بخشیده و مدل سازی انجام شده به واقعیت نزدیکتراست.

کلیدواژه ها:

مسیریابی پرواز ، احتما آشکارسازی ، سطح مقطع راداری (RCS) ، الگوریتم ژنتیک ، شبکه راداری