سیر تکامل معماری مراکز آموزشی (نمونه موردی دانشگاه جندی شاپور اهواز)

انسان از روزهای نخستین حیات نیاز به سرپناهی به منظور حفاظت خویش از گزند جانوران،سرما،گرما و دشمنان انسانی داشتت.بتدا بدون آنکه فکر معمارانه داشته باشد در غارها سکنی گزیده بودندو در سایه امنیت و رشد اقتصادی ابتدابناهای مسکونی سپس سایربناها از جمله بناهای مذهبی و بناهای آموزشی به وجود آمدند.ودر اثر حاضر مکان های آموزشی از مهمترین نهادهای اجتماعی و فرهنگی وصلی ترین رکن تعلیم و تربیت است که به منظور تربیت صحیح در ابعاد دینی،اخلاقی،علمی،آموزشی،اجتماعی،کشف استعدادها و هدایت ورشد متوازن روحی و معنوی و جسمانی آنان نیاز به فضا و مکان های آموزشی مناسب داردبه طوری که گویای فرهنگ،آداب،سنن ورسوم ملی و مذهبی میباشد و براساس استاندارهای جهنی طراحی و ساخته شود. مقدمات تاسیس دانشگاه جندی شاپور را اردشیر بابکان نخستین شاهنشاه ساسانی در هزار و هفتصد سال پیش فراهم آورده و پس از او فرزندش شاپور رسما آن را افتتاح نموده است.اردشیر در واقع شالوده‎ی دانشگاه بزرگی را که بعدها به نام دانشگاه جندی شاپور مشهور گشت ریخت ولی اجل مهلتش نداد که آن را تاسیس و افتتاح نماید.پس از اردشیر دانشگاه یا همان شهر دانشگاهی جندی شاپور که در برخی منابع حتی از آن به عنوان قدیمی ترین دانشگاه جهان نام برده شده را شاهپور اول فرزند اردشیر هخامنشی بنا نهاد.شهر جندی شاپور یکی از نواحی هفتگانه خوزستان به شمار می رفت که از ابتدا مرکز آن استان به شمار می رفته و در دوره شاهپور دوم، جندی شاپور پایتخت دولت ساسانی و مرکز خوزستان شد. در زمان شاهپور اول شهرهای گوناگونی تاسیس شد که نام یکی از این شهرها جندی شاپور یا گندی شاپور بود. دانشگاه علوم پزشکی اهواز رسمأ در اوایل سال 1365 بصورت مستقل فعالیت خود را آغاز نموده و با ادغام سازمان منطقه ای بهداشت و درمان خوزستان در دانشگاه تشکیلات گسترده ای در سطح استان تحت عنوان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اهواز در سال 1372 بوجود آمد.

کلیدواژه ها:

جندی شاپور ، اردشیر ، شاپور ، دانشگاه علوم پزشکی ، معماری