بررسی پایداری خانه های سنتی در شهر اردبیل نمونه موردی: خانه سید صالح ابراهیمی

اگرچه معماری پایدار از حدود پنجاه سال پیش معرفی شد اما برخی از خانه های سنتی ایران می تواند نمونه های خوبی از معماری پایدار باشند. امروزه، باوجود پیشرفت تکنولوژی ساخت و مصالح نوین، عمر مفید ساختمانها به ندرت بهبیش از چهل سال می رسد اما در بافتهای تاریخی ایران، خانه هایی وجود دارد که از زمان زندیه تا کنون ماندگار بوده اند. بررسی دلایل پایداری این ساختمانها در اقلیم سرد ایران، مسئله ای است که در این مقاله مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. دامنه تحقیق به شهر اردبیل و خانه های باقیمانده پس از دوران زندیه محدود شده و از میان آنها یک نمونه برای بررسی دقیق انتخاب شده است. در راستای رسیدن به پاسخ، پنج عامل: جهت گیری ساختمان نسبت به تابش آفتاب، مصالح ساخت، نحوه برخورد بنا با آب و باد و نهایتا ساختار فنی اجرایی ساخت )که بویژه به دلیل لرزه خیز بودنایران اهمیت دارد( مورد بررسی قرار گرفته است. گردآوری داده ها در دو بخش مطالعه کتابخانه ای و همچنین تحلیل اسناد قدیمی ایران انجام شده است و روش تحقیق مبتنی بر تحلیل کیفی اطلاعات بوده است. در نهایت دیده می شود که خانه مورد بررسی را میتوان از نمونه های ساختمان های معماری پایدار تلقی کرد و علل پایداری و ماندگاری آن را در همسازی با بستر چه از نظر اقلیمی و چه از نظر مصالح و تکنولوژی ساخت دانست. شناخت راهکارهای طراحی همساز با بستر، می تواند زمینه ساز مطالعات طراحی در بافت شهر اردبیل باشد

کلیدواژه ها:

پایداری ، جهت گیری ، مصالح ، باد ، آب ، زلزله