بهینه یابی سازه های خرپایی با الگوریتم ژنتیک با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان

این مقاله به بررسی کاربرد قابلیت اطمینان و یا به نوعی احتمال خرابی با روش های الگوریتم ژنتیک یک و چند هدفه برای بهینه سازی سازه های خرپایی می پردازد. مسئله بهینه سازی سازه های خرپایی در مقالات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است که در این مقاله با روشالگوریتم ژنتیک مورد مقایسه قرار گرفته اند. در این مقاله همچنین در روش الگوریتم ژنتیک تک هدفه با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان بهعنوان قید و در الگوریتم ژنتیک چند هدفه قابلیت اطمینان به عنوان یکی از اهداف مینیمم شونده در آن، سعی در بررسی میزان تاثیرگذاری قابلیت اطمینان بر بهینه سازی داریم. بهینه یابی های انجام شده در این مقاله براساس بهینه یابی اندازه بوده و متغیرهای بهینه یابی مساحت اعضای خرپا هستند که هر کدام تحت بارگذاری مستقل قرار می گیرند. برای بدست آورن مقاطع بهینه برای سازهخرپایی، از روش اجزای محدود برای تحلیل اعضای خرپا در الگوریتم های ژنتیک استفاده شده است. محاسبه قابلیت اطمینان و یا به نوعی احتمال خرابی با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو که یک روش عمومی در حل این مسائل است صورت می گیرد. نتایج عددی بهینه یابیها با در نظر گرفتن و بدون قید قابلیت اطمینان محاسبه شده و با مقالات دیگر مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

بهینه یابی ، قابلیت اطمینان ، الگوریتم ژنتیک ، الگوریتم چند هدفه