علوم اجتماعی: چه کسی نیازمند آنهاست؟ ضرورت آینده پژوهی در علوم اجتماعی

به طور کلی فراموش شده است که نهادی سازی رشته های علمی در علوم اجتماعی در کمتر از 100 سال گذشته رخ داده است. در آنزمان، آکادمی ها قادر بودند که جامعه بزرگتری از مردمی را که می توانستند به حل مسائل جامعه کمک کنند، متقاعد سازند. اما دوران هاتغییر می کنند. رو در رو شدن با فرآیندهای جهانی سازی، فناوری های جدید و تقاضاهای جدید مربوط به آموزش و پرورش موجب شدهاست که نهادهای آموزش عالی کنونی سعی در بدست آوردن یافته های کمیاب در چیزی دارند که یک بازی جمع صفر بقا می باشد. اماهمراه با این، عدم اطمینان به اهداف و عهدهای پذیرفته شده ی علوم اجتماعی، به شکل گسترده تری با «جنگهای فرهنگ» در دانشکده ها، وضعیت بدتر شده است. بعلاوه سهم زیاد نظریه کرسی هیئت امنای آموزش عالی ماساچوست، جیمز کارلین ادعا می کند که «حداقل 50 درصد از پژوهش علوم غیر سخت در دانشگاه های آمریکا، یک سری نادانی هستند». به راستی که آینده، تاریک و غم افزا به نظر می رسد مگر اینکه دانشکده های علوم اجتماعی کمال مطلوب قدیمیتر را برای خودشان به طور مجدد پیگیری کنند: این نظریه که علم اجتماعی دارای پتانسیل آزادی بخش حقیقی می باشد. اما باز هم ما را با یک سوال می گذارد، چه کسی به ما بها می دهد که این کار را انجام دهیم؟

کلیدواژه ها:

علوم اجتماعی ، آینده پژوهی ، تاریخ علوم اجتماعی ، رشته های علوم اجتماعی