تاثیر مولفه های تعلق خاطر بر معماری سنتی ساکنین شمال ایران(مورد کاربر-منطقه غرب مازندران،شهرستان های تنکابن و رامسر)

در مقاله حاضر معماری سنتی هر منطقه شامل مجموعه ای از شاخصه هایی که از معماری مناطق دیگر آن متمایز می باشد، نسبت به حس تعلق خاطر ساکنین آن منطقه مورد بررسی قرار گرفته است. در اینجا سعی شده ‏با در نظر گرفتن نقش هر کدام از مولفه های حس تعلق خاطر به مکان منطقه شمال ایران ( منطقه غرب مارندران، شهرستان های تنکابن و رامسر ) رابطه معناداری را بین این مولفه ها و معماری سنتی مورد بررسی قرار داد . برای این منظور جامعه آماری متشکل از اهالی شهرستان های تنکابن و رامسر معادل ٣٠٠ ‏نفر ، در نظر گرفته شد . جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعه کتابخانه ای ، میدانی و همچنین از طریق مشاهده ‏مستقیم و طرح سوالات و پرسش و پاسخ در میان اهالی منطقه مورد نظر صورت گرفته شد . نوع تحقیق حاضر از جنبه هدف، بنیادی- کاربردی می باشد و از نظر ماهیت در مجموعه پژوهش های توصیفی پیمایشی جای دارد. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که مولفه های تعلق خاطر می تواند بر معماری سنتی منطقه غرب مازندران- شهرستان های تنکابن و رامسر از جنبه های دورن فردی و برون فردی ، تاثیر بسزایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، حس تعلق خاطر ، آداب و رسوم ، ارزش و نگرش