مروری بر لیا پروتنین ها در بذر

در طی مراحل نهایی نمو بذرها محتوای رطوبتی بذر بسیار کم می شود،یکی از ویژگی های بارز بذرهای ارتدوکس توانایی تحمل از دست رفتن رطوبت در آنها می باشد.مکانیسم های تحمل به تنش خشکی و پسابش توسط گروههای زیادی از محققان تاکنون مورد بررسی قرار گرفته اند و مولکولهای بسیار زیادی را شناسایی کردند که نقشهایی را ایفا می کنند.بهعنوان مثال پرولین ، الیگوساکارید ها و پروتئین های تجمع یافته در مراحل نهایی جوانه زنی( lea proteins ).و به تبع آن این پروتیین های تجمعی اولین بار در بذرهای پنبه شناسایی شدند و از آن به بعد بسیاری از این پروتیین ها در گیاهان ،قارچ ها،الگ ها و میکروب ها و حتی در موجودات زنده ای که در آب زیست نمیکنند مانند: پروتوزواها،نماتد ها حشراتشناسایی شدند.عملکرد دقیق ژن های LEA پروتیین ها هنوز مشخص نشده است اما گونه ها این ژن ها را در طی تکامل حفظ کرده اند که نشان از اهمیت آنها می باشد.آنها می توانند دارای اثرات بسیار وسیعی از لحاظ حفاظت اسمزی باشند، LEA پروتیین های آبدوست اعضای اصلی گروها ئر محلول ها هستند،بعد از از دست دادن مقدار آب زیاد در حدسیتوپلاسمی در سلول ساختار LEA پروتیین ها تحریک شده و ساختار عملکردی خود را پیدا می کنند،این پدیده بیوفیزیکی مطح می کند که پروتیین های LEA دارای عملکردی دوگانه بوده و وابسته به محتوای رطوبتی هستند.در طی خشکی میتوانند LEA پروتیین ها با ایجاد یک لایه آبی میتوانند قدرت اثر پتانسیل اسمزی را کم کنند اما بعد از پسابش انها از شیشه ای شدن غشای پلاسمایی جلوگیری کرده و به عنوان جایگزین آب عمل می کنند که این فعالیت آنها برا حفاظت از اجزای سلولی ضروری می باشد

کلیدواژه ها:

آبسزیک اسید ، LEA پروتئین ، ارتودوکس ، ریکال سیترانت ، خشکی