نقش مهندسی ژنتیک در افزایش تولید سوختهای زیستی

در سالهای اخیر ذخایر انرژی فسیلی جهان با روند فزاینده مصرف کنونی رو به کاهش است و هر کشوری که به فکر تامین منابع انرژی خود نباشد، با مشکلات فراوان روبرو خواهد شد. اما منابع گیاهی و سلولزی موجود در جهان، جایگزینی تجدید شونده، برای منابع نفتی میباشند. فراوانترین ماده آلی بر روی کره زمین سلولز و پلی ساکاریدهای مشابه آن می باشند که در ساختار گیاهان ساخته میشوند. از مهمترین مشکلات برای تولید سوخت های زیستی، عدم وجود گیاهان اهلی و اصلاح شده، پایین بودن عملکرد سوخت و مشکل بودن تجزیه شیمیایی و آنزیمی لیگنوسلولز است. امروزه پژوهشگران زیادی بر روی جنبه های سلولی و مولکولی و مهندسی ژنتیک در تولید سوخت های زیستی کار میکنند که از آن جمله می توان به افزایش بیان ژن های دخیل در بیوسنتز اسیدهای چرب، کاهش سطح اسیدهای چرب اشباع یا افزایش اسیدهای چرب غیر اشباع با یک پیوند دوگانه، تجمع لیپید در بافت های رویشی، کاهش بیان ژن های دخیل در بیوسنتز لیگنین یا ایجاد موتانت در پکتین به منظور بهبود در عمل ساکاریفیکاسیون و همواره در این زمینه ها به توفیقاتی نیز رسیدهاند. اما کماکان تولید سوخت های زیستی با سرعت بیشتر و هزینه کمتر مد نظر بسیاری از محققین است. در این تحقیق سعی بر آن است که اثر روشهای مهندسی ژنتیک بر فرایندهای سلولی وتاثیرشان بر میزان تولید سوختهای زیستی مورد بازبینی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پکتین ، سوخت زیستی ، سلولز ، مهندسی ژنتیک