رابطه مهارتهای ارتباطی با سلامت اجتماعی مطالعه موردی:والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان

مسئله و هدف:خانواده نهاد اجتماعی پویایی است که شرایط تک تک اعضای آن تاثیر متقابل بر یکدیگر دارد.زمانی که یکی از اعضاء با مشکلی جدی ازجمله سرطان رو به رو می شود فضای کلی خانواده متأثر از آن مشکل خواهد شد و به دنبالآن ممکن است بحرانی از حیث اجتماعی،روانی،عاطفی و اقتصادی برای خانواده پیش آید و روابط آنها را دستخوش تغییرات شدیدی کند.آثار اینگونه بیماری ها بیشتر از اینکه به درون فرد محدود باشد شبکه کلی ارتباط ها و پیوستگی های اطراف بیمار را تهدید می کند و این را نشان می دهد که بیماری سرطان باید در جای جای زندگی اجتماعی مورد مطالعه قرار گیرد .هدف این پژوهش، بررسی سلامت اجتماعی و عوامل اجتماعی مرتبط با آن در بین والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان است روش:این مطالعه از نوع پیمایش مقطعی است.اندازه نمونه 101 نفر از والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان است که با فرمول کوکران بدست آمد و با نمونه گیری ساده تصادفی،اطلاعات پاسخگویان با استفاده از پرسشنامه استاندارد سلامت اجتماعی کییز و پرسشنامه ی محقق ساخته که اعتبار و روایی آن پس از pretest مورد تایید قرار گرفت با طیف لیکرتجمع آوری و برای تحلیل داده ها از تکنیک های آماری spss از جمله آزمونهای پیرسون و تائوکندال استفاده شد تحقق سلامت اجتماعی به عنوان یک نیاز پایه ای بسیار مهم است و به دلیل تاکید بر جذب افراد در چارچوب های اجتماعی و پذیرش هنجارهای اجتماعی می تواند باعث ارتقاء ابعاد مختلف سلامت در بین افراد جامعه شود،امکان ارتقاء سلامت اجتماعی در خانواده هایی که از مهارت های ارتباطی بهتری برخوردارند درمقایسه با دیگرخانواده ها بیشتر بوده است

کلیدواژه ها:

سلامت اجتماعی ، خانواده ، سرطان ، مهارت های ارتباطی