اثر اسید سالیسیلیک و دور آبیاری بر روی صفات فیزیولوژیک ارقام لوبیا سبز

سالیسیلیک اسید نقش مهمی در پاسخ گیاهان به تنش های محیطی دارد و از گیاه در برابر بسیاری از تنش های غیر زنده حمایت می کند و تنش های محیطی از مهمترین عوامل کاهش دهنده محصولات کشاورزی در سطح جهان بشمار می روند. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه فاکتور که فاکتور اول کم آبیاری در سه سطح (شاهد (3روز)، 5 و 7 روز)، فاکتور دوم دو رقم لوبیا ( بذر محلی جماران و بذر اصلاح شده سانری ) و فاکتور سوم اسید سالیسیلیک در دو سطح (شاهد و 200 پی پی ام) در سه تکرار انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تیمارهای رقم اصلاح شده سانری، محلول پاشی اسید و همچنین اثر متقابل رقم اصلاح شده سانری در محلول پاشی اسید به ترتیب با 51 / 1 ، 52 / 1 و 72 / 1 درصد بیشترین میزان پتاسیم گیاه را داشتند. محلول پاشی اسید با 71 / 22 درصد بیشترین غلظت پروتئین را به خود اختصاص داد. بیشترین میزان قندهای محلول مربوط به رقم اصلاح شده برابر با 15 / 25 میلی گرم بر گرم وزن خشک گیاه بدست آمد و برای دور آبیاری نیز بیشترین میزان متعلق به دور آبیاری پنج روز با 47 / 24 میلی گرم بر گرم وزن خشک گیاه بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که تیمارهای رقم اصلاح شده، محلول پاشی اسیدسالیسیلیک و همچنین اثر متقابل رقم اصلاح شده در محلول پاشی اسید سالیسیلیک به ترتیب با 08 / 455 ، 44 / 456 و 12 / 482 درصد بیشترین میزان فسفر گیاه را داشتند. نتایج این پژوهش نشان دهنده آن است که استفاده از ارقام اصلاح شده و محلول پاشی با اسید سالیسیلیک سبب افزایش صفات فیزیولوژیک مورد مطالعه در گیاه لوبیا سبز می شود.

کلیدواژه ها:

اسید سالیسیلیک ، ارقام لوبیا ، دورآبیاری ، صفات فیزیولوژیک