بررسی تاثیر آبخیزداری و آبخوانداری در توسعه منابع آب در حوزه آبخیز باغان استان بوشهر

امروزه رشد روزافزون جمعیت، توسعه صنایع مختلف و رونق کشاورزی سبب شده تا منابع آب و خاک با شدت بیشتری مورد استفاده قرار گیرن د . پیامد چنین برخوردی باعث شده است تا آب و خاک به کالای گرانبهایی تبدیل شوند و نیاز مبرم به منابع آب مطمئن به ضرورتی انکارناپذیر تبدیل شود، از اینرو لازم است تا با اتخاذ تدابیر مناسب که عمدتاً مبتنی بر مطالعات جامع مدیریت منابع آب در آبخیزها می باشند، امکا ن مدیریت صحیح آبخیزها جهت تامین منابع آب وتوسعه را فراهم ساخت تا از این طریق در کنار حفاظت خاک توان تولید آب ومدیرت منابع آب در سطح حوزه نیز افزایش یابد . حوزه مورد مطالعه که شامل سه منطقه مهم به نامهای جم و ریز و باغان می باشد، منطقه ای است که از لحاظ صنعتی و به ویژه صنعت نفت به علت وجود پالایشگاه گاز فجر جم و منطقه صنعتی عسلویه در سالهای اخیر به شدت توسعه یافته است و با توجه به توسعه صنعتی و افزایش جمعیت نیاز روزافزون به منابع طبیعی، توسعه گردشگری، توسعه منابع آب جهت برطرف نمودن نیاز جدید منطقه و مهار آبها به منظور مدیریت صحیح بر هرزآبها ضروری می باشد . بر اساس مطالعات اقتصادی اجتماعی درصد رشد جمعیت در طی سالهای مختلف در بخش شهری و روستایی حوزه گسترش یافته و در سال 75-82 در بخش شهری به 8/98 درصد رسیده که ضرورت توجه به این مطلب و تهیه منابع آبی و سایر امکانات برای آینده این جمعیت از طریق مدیریت صحیح بر آبخیزها وتوسعه پایدار ضروری می باشد . از طرف دیگر هدف اصلی آبخیزداری توجه بیشتر به بالادست حوزه ها و مدیریت بر روی آبراهه های موجود در منطقه از طریق عملیات بیومکانیکی وبیولوژیکی می باشددر این مقاله روند مطالعات مذکور به همراه پیشنهادات اجرایی در منطقه آورده شده است با توجه به خصوصیات زیرحوزه های مورد مطالعه نظیر دبی بالا و آبراهه های عمدتاً تنگ با بستر و تکیه گاهی سنگی، عمدتاً سازه های سنگی و ملاتی خواهد بود . البته در شرایط مناسب روشهای دیگر آبخیزداری نظیر پخش سیلاب، استخرهای ذخیره و سدهای تاخیری نیز ارائه شده است