بهینه سازی سازه های فضاکار گنبدی با استفاده از روشهای الگوریتم ژنتیک و شبکه های عصبی

بهینه سازی سازه های بزرگ همانند سازه های فضاکار همواره مد نظر مهندسان بوده است، لذا نیاز بهجستجوی روشهای مناسب و سریع جهت نیل به این هدف در علوم مهندسی احساس میشود. بر پایه این نیاز در این تحقیق از شبکه های عصبی انتشار بازگشتی (BPN) و انتشار متقابل (CPN) به عنوان تقریب ساز آنالیز و نیز از الگوریتم وراثتی پیشرفته (GA) به عنوان یک جستجوگر در بهینه کردن یک سازه فضاکار استفاده شده است و به دنبال آن نرم افزارهایی تهیه گردید که شامل سه ترکیب متفاوت از شبکه های عصبی، الگوریتم وراثتی و نرم افزار تحلیلگر می باشد. در مجموع و بر اساس بررسی های انجام شده به منظور بهینه سازی سازه ای فضاکار، ترکیب مناسب پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، شبکه عصبی مصنوعی ، شبکه انتشار متقابل ، شبکه انتشار بازگشتی