تحلیل مسیر اثر هوش معنوی و هوش اخلاقی برخودشکوفایی و رضایت از زندگی در سالمندان شهر اصفهان

هدف از این پژوهش، تعیین اثر هوش معنوی و هوش اخلاقی برخودشکوفایی و رضایت از زندگی در سالمندان شهر اصفهان براساس الگوی معادلات ساختاری بود. روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه 128581 نفر سالمندانشهر اصفهان در سال 1392 بود که حداقل 60 سال داشتند. از این جامعه 100 نفر ( 44 زن و 56 مرد)، با روش نمونه گیری تصادفیچندمرحله ای از 8 نقطه شهر اصفهان انتخاب شدند . داده های ،( پژوهش به کمک پرسشنامه های خودشکوفایی (مزلو، 1977 شاخص رضایت از زندگی سالمندانLSI) نوگارتن و هوایرست، 1998 )، هوش معنوی (کینگ، 2008 ) و هوش اخلاقی (لنیک و کیل، 2005 ) جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار آماریSPSS-19 انجام گرفت . ضرایب آلفا و نیز برازش الگوی پیشنهادی با داده ها رضایت بخش بودند

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، هوش اخلاقی ، خودشکوفایی ، رضایت از زندگی ، سالمند