اهمیت و بررسی ایمنی پرواز و راهکارهایی جهت بالا بردن امنیت

مطالعات گسترده نشان می دهد که عامل اصلی ایجاد حوادث و رویدادهای هوایی مرگ بار در هواپیماهای مسافربری عوامل انسانی می باشد. اما خطای انسانی را می توان به صورت زیر تعریف کرد: بروز اشکال و نقص در عملکرد بخش انسانی یک سیستم برای انجام عملی از قبل تعیین شده و یا عدم انجام عملی که ممنوع گشته است و یا باید با حدود مشخص دقت و در زمان تعیین شده انجام گردد. این گونه خطاها معمولاً در هیچ یک از گروه های ذیل طبقه بندی می شوند: 1-خطای بینایی، 2-واحدهای اندازه گیری، 3-ارتباطات رادیویی، 4-زبان، 5-طرح سیستم های هشداردهنده هواپیما، 6-استرس های روانی، 7-انتخاب و گزینش خلبان، 8-صلاحیت پرواز خلبان، 9-خستگی، 10-پیری و عملکرد انسان، 11-هماهنگی خدمه پرواز، 12-تغییرات دوره ای سیر کادین، 13-فاکتورهای انسانی در طراحی هواپیما. نتایج بررسی ها نشان می دهند که نظارت های سازمان هواپیمایی کشوری در بخش حساس ایمنی بر اساس معیارها و شاخص های جهانی به صورت مطلوبی رعایت شده است. این موضوع از آن جهت قابل اهمیت است که همواره گیتی از مهم ترین دغدغه های کارشناسان داخلی، رعایت استانداردهای جهانی برای افزایش ایمنی و بهره وری در این حوزه بوده و سازمان هواپیمایی کشوری از سال 2010تاکنون توانسته است استانداردهای خود را براساس ممیزی های جهانی در سطح مطلوبی رعایت و اعمال کند. اما نکته حائز اهمیت در این خصوص، بررسی میزان کفایت این موضوع در برقراری ایمنی و جلوگیری از بروز سوانح است. امروز پیاده سازی سیستم های نوین مدیریت ایمنی با رویکرد پیشگیرانه و توسعه که اقدامات نظارتی، اگرچه به بهبود وضعیت ایمنی کمک شایان توجهی می کند، اما رسیدن به سطح بالای ایمنی پرواز نیازمند توجه ویژه همه جانبه و توسعه کل مجموعه هوانوردی کشوری است که خود نیاز به حمایت های قانونی و مالی مناسب دارد.

کلیدواژه ها:

ایمنی پرواز ، عوامل انسانی ، سوانح ، هواپیما ، راهکارها