آموزش گروه درمانی شناختی رفتاری، راهبردی بر بهبود کیفیت زندگی زندانیان

هدف این پژوهش بررسی اهمیت آموزش گروه درمانی شناختی - رفتاری برکیفیت زندگی زندانیان بود این تحقیق بنیادی و ازنوع توصیفی - تحلیلی به شیوه کتابخانه ای می باشد و دراین راستا با استناد به منابع علمی و تاریخی به بررسی و تحلیل موضوع پرداخته است تاریخچه زندان و مقابله با جرایم نشان داده است که روشهای متکی برتنبیه و مجازات نه تنها نمی تواند ازبروز و ارتکاب مجدد جرم جلوگیری کند بلکه درمواردی نیز برشدت و تعداد این موارد می افزاید برخورداری ازکیفیت زندگی نامطلوب درزندان می تواند موجب بکارگیری مکانییسم های مقابله و ناسازگاری درافراد شده و متعاقبا موجب افزایش تنشدرآنان شود یافته های این پژوهش براین مهم تاکید دارد که کیفیت زندگی برای انسان یک ضرورت و امرحیاتی به شمار می آید ازانجا که انسان درگروه متولد میشود و درگروه زندگی می کند و اجتماعی میشود و درگروه کار می کند و حتی درگروه توان سازگاری خود را ازدست میدهد و ناسازگار میشود و حتی پوچی اززندگی را دربرهه ای اززمان احساس می کند میتوان به افراد مجرم کمک کرد تا مجددا کارکردهای ذکر شده را به دست آورند و اینکه چرا درگروه این کارکردها را به دست نیاورد و درمان نشوند یکی ازمهمترین راهکارها درجهت تحقق این هدف گروه درمانی شناختی - رفتاری است

کلیدواژه ها:

زندان ، جرم ، گروه درمانی شناختی - رفتاری