بررسی رابطه ناگویی هیجانی با سبک های دلبستگی در دانشجویان دانشگاه تبریز

مقدمه: ناگویی هیجانی مشکلی است که هم در سطح هیجانی و هم در سطح کارکرد شناختی خود را نشان می دهد وبصورت ناتوانی یا نقص در توضیح یا شناخت هیجان ها شناخته می شود.هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ناگوییهیجانی با سبک های دلبستگی انجام گرفته است. روش: روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد و با استفاده از نمونه ای متشکل از 220 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند انجام گرفته است. در پژوهش حاضر پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو ) TAS-20 (و سبک هایدلبستگی) AAQ ( اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان موردتحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که از بین مولفه های سبک های دلبستگی، سبکهای اجتنابی و دوسوگرا رابطه مثبتوسبک دلبستگی ایمن رابطه منفی معنی داری با ناگویی هیجانی دارد و همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک دلبستگی اجتنابی بیشترین توان را در پیش بینی ناگویی هیجانی دارند. نتیجه: توجه به سبک های دلبستگی در پیش بینی و درمان افراد دارای ناگویی هیجانی ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، سبک های دلبستگی ، دلبستگی ایمن ، دلبستگی اجتنابی ، دلبستگی دوسوگرا