بررسی راهکارهای کاهش آسیب های ناشی از افزایش تراکم ساختمانی بر زیرساخت های حمل و نقل شهری به منظور ارتقاء حقوق سالمندان

تراکم نخستین خصوصیت فضای شهری است و البته مفهومی کیفی است و دارای درجات متعددی می باشد.در ادبیات شهرسازی متداول کشور، نسبت بین سطح زیربنای ساختمان به مساحت قطعه زمین را تراکم ساختمانی میگویند. هرچه سطح اشغال و تعداد طبقات در یک ساختمان بیشتر باشد تراکم ساختمانی آن ساختمان بیشتر خواهد شد و به تبع آن تراکم جمعیتی هم افزایش خواهد یافت. افزایش جمعیت در یک منطقه سبب تغییر در ظرفیتزیرساخت های بافت موجود،از جمله زیرساخت های حمل و نقل شهری خواهد شد. درواقع رابطه بین زیرساخت های شهری و تراکم ساختمانی رابطه ای دوسویه است که از ابعاد مختلف اقتصادی ،اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی قابل بررسی است. از یک طرف فروش تراکم منافعی هم برای شهرداری و هم برای متقاضیان افزایش تراکم دارد و از طرف دیگر با افزایش تراکم ساختمانی در یک منطقه میزان تقاضای آن منطقه برای تمامی زیرساخت های شهری چون حمل و نقل افزایش خواهد یافت و ممکن است این افزایش تقاضا سبب تحمیل هزینه های بیشتر بهنهادهای ارائه کننده این خدمات شود. لذا هدف از انجام این تحقیق که به روش توصیفی انجام شده است، بررسی راهکارهای بهینه سازی کاهش آسیب های ناشی از افزایش تراکم ساختمانی بر زیرساخت های حمل و نقل شهری به منظور ارتقاء حقوق شهروندی می باشد.

کلیدواژه ها:

افزایش تراکم ساختمانی ، زیرساخت های حمل و نقل شهری ، ارتقاء حقوق شهروندی