مقایسه اثربخشی روش های درمانگری شناختی رفتاری و درمانگری شناختی رفتاری توام با دارو درمانی، در مبتلایان به اختلال افسرده خویی

هدف: افسردگی اساسی یکی از شایع ترین اختلالاتی روان شناختی است که اثرات مخربی را بر زندگی بیماران و خانوادهآنان می گذارد .درمان های متعددی برای این بیماری پیشنهاد شده است . هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی درمانشناختی رفتاری و ترکیبی از دو روش دارو درمانی و درمان شناختی رفتاری بر درمان اختلال افسرده خویی است.مواد و روشها: مطالعه حاضر، یک کار آزمایی بالینی از نوع پیش آزمون -پس آزمون است که در سال 1392 در شهر اراکانجام شد. 24 بیمار مبتلا به اختلال افسرده خویی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار داده شدند .کلیهبیماران، قبل از مداخله، نسبت به تکمیل پرسش نامه جمعیت نگاشتی و پرسش نامه افسردگی بک اقدام نمودند .بعد ازاعمال مداخلات درمانی، توسط پرسش نامه بک مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند.یافته ها با آزمون تحلیل واریانس یک راهه وبوسیله نرم افزار SPSS-17 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که کلیه روش های درمانی، دارای تاثیرات معنی داری بر درمان اختلال افسرده خویی بوده اند،اما درمان ترکیبی)درمان شناختی –رفتاری و دارو درمانی(، نسبت به سایر مداخلات موثرتر بوده است.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، محققین استفاده از رویکرد تیمی مبتنی بر همکاری روان شناس و روان پزشکدر درمان اختلال افسرده خویی را پیشنهاد می نمایند

کلیدواژه ها:

اختلال افسرده خویی ، درمان شناختی –رفتاری ، دارو درمان