اثربخشی رواندرمانی پویشی کوتاهمدت بر سبکهای دلبستگی ناایمن و مکانیزمهای دفاعی غیر انطباقی در مبتلایان به افسردگی

پژوهش حاضر مطالعه تک موردی می باشد . نمونه گیری به طور ساده و در دسترس با حجم نمونه 5 بیمار ) خانم ( بود که در سال 29 در کلنیک روان شناسی بالینی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد . تعداد جلسات برای تمامی بیماران 92 جلسه ) دو بار در هفته( بود. . جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه فردوسی بود . میانگین سنی کل آزمودنیها با دامنه 92 تا 02 سال بود . برای تحلیلفرضیه پژوهش که بصورت کلی می باشد از آزمون ویلکاکسون استفاده گردید . در پایان درمان و پیگیری مشخص گردید که نتایج پرسشنامه ها حاکی از معناداری بالینی بود . درصد بهبودی در تمام مراجعان بالای % 52 بود و در دوره پیگیری این نتایج ضمنحفظ در اغلب موارد افزایش نیز یافتند. نهایتا بر اساس نتایج به دست آمده روان درمانی روان پویشی کوتاه مدت روشی کارا و موثر برای درمان اختلال افسردگی می تواند در نظر گرفته شود . همچنین این درمان می تواند موجب کاهش استفاده غیر انطباقی در مکانیزم های دفاعی نسبت به ملاک بهنجار و افزایش سبک دلبستگی ایمن در مبتلایان به اختلال افسردگی شود.

کلیدواژه ها:

روان درمانی پویشی کوتاه مدت ، افسردگی ، مکانیزمهای دفاعی غیرانطباقی ، سبک های دلبستگی ناایمن