تأثیر اقوام مرزنشین بر امنیت ج. ا. ایران

تعدد گروههای قومی و قبیله ای با زبانها و آداب و رسوم دارای گرایشات مختلف، منشاء بالقوه ای برای تضعیف وفاق و تهدیدی برای انسجام و امنیت اجتماعی و ملی همه کشورها به شمار می آید. کشور ایران نیز به دلیل موقعیت ژئوپلتیکی و ماهیت نظام سیاسی در طول حیات خود با جنبش ها یا تحرکات قومی یا به نوعی با ایدئولوژی جغرافیا قوم گرایانه مواجه بوده است. این گرایش ها در ایران مورد توجه قدرتهای خارجی و ابزار فشار بر حکومت مرکزی می باشد. هدف اصلی این نوشتار، بررسی عوامل بالقوه چالشهای قوم گرایی مرزنشینان بر امنیت اجتماعی و ملی است. بررسی تنوع قومی و مذهبی، زمینه های شکل گیری این تنوع، ویژگیهای قومیت ها، بستر مداخلات و پتانسیل های تهدید اقوام نسبت به امنیت اجتماعی و ملی، آثار و سیاستها و پیامدهای منفی و بحران هویت قومی مورد بررسی قرار می گیرد. امنیت ملی نیز در این نوشتار به شاخص هایی نظیر بی ثباتی سیاسی، اجتماعی و خلل آوردن بر وحدت ملی مربوط می شود و به مفهوم سیاسی صرف نیست بلکه ابعاد اجتماعی آن نیز در برمی گیرد. ناامنی های اجتماعی و سیاسی داخلی می تواند از عرضه های خارجی نیز نشأت گرفته، با تهدیدات بیرونی نسبت به امنیت ملی کشور نیز ارتباط پیدا کند. لذا امنیت ملی تنها به امنیت حاکمان یا گروه های اکثریت قومی در جامعه مربوط نمی شود، بلکه تمام عنصر گوناگون، چون زبان، مذهب، نژاد و منافع ملی را و همه قومیت ها را دربر می گیرد. بدین ترتیب امنیت ملی به سود همه قشرها و گروههای اجتماعی به جای خود خواهد گذارد. در این مقاله سعی شده راهکارهایی ارائه گردد تا وجود اقوام و نژاد مختلف در کشور ایران به عنوان یک پتانسیل بهینه و مثبت در جهت رسیدن به وفاق و انسجام ملی و امنیت اجتماعی و روانی قلمداد گردد

کلیدواژه ها:

قومیت ها ، اقوام ایرانی مرزنشین ، امنیت اجتماعی و ملی