ارائه مدل آموزش پیشگیری از آسیب های روانی اجتماعی در کودکان پیش دبستانی از دیدگاه روان شناسی مثبت نگر

پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی بهینه پیشگیری از آسیب های روانی- اجتماعی با تاکید بر توانمندی ها، فضایل و ارزش های انسانی بر اساس دیدگاه روان شناسی مثبت نگر برای مراکز پیش دبستانی انجام گرفت. روش تحقیق به شیوه کیفی بود. کلیه مربیان مراکز پیشدبستانی و کلیه خانواده هایی که کودک پیش دبستانی داشتند و در استان مازندران سال 1391 زندگی می کردند جامعه آماری را تشکیلدادند. نمونه گیری به روش هدفمند انجام شد و مربیان باتجربه و تحصیلات مرتبط و نیز مادران دارای کودکان پیش دبستانی بودند، دراستان مازندران شامل 7 شهر و 15 روستا مورد بررسی قرار گرفتند و تعداد 40 مربی و 15 مادر دارای فرزند پیش دبستانی، حجم نمونه راتشکیل دادند. ابزار پژوهش مصاحبه های نیمه ساخت یافته بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها تحلیل محتوا توسط 5 تن از اعضای علمی دانشگاهانجام شد. بر اساس تحلیل کیفی مصاحبه های عمیق با والدین و مربیان، آنها آموزش مربیان، آموزش والدین، تعامل مفید بین اولیا و مربیان وآموزش کودکان را برای کاهش آسیب های روانی- اجتماعی مانند خشونت، کمبود اعتماد به نفس، دروغگویی و ... به عنوان مهمترین مسائل عنوان کردند. برای پیشگیری از آسیب های روانی- اجتماعی کودکان باید با توجه به مثلت والدین (به ویژه مادران)، مدرسه (مربیان) و کودکان، علاوه بر غربالگری اختلالات روانی هر سه گروه، به آموزش های تخصصی کوتاه مدت و بلند مدت اولیا و مربیان پرداخت و همچنین بهآموزش شادمانی مبتنی بر یادگیری فضایل، ارزشهای انسانی و معنوی مانند خودآگاهی، عزت نفس، کار گروهی، ابراز احساسات، ابراز وجود،قدردانی و شکرگزاری در سنین پایین پرداخت.

کلیدواژه ها:

مدل پیشگیری ، آسیب های روانی _ اجتماعی ، مراکز پیش دبستانی