ساختار تصمیم گیری مطلوب در طراحی برنامه درسی آموزش عالی

تصمیم گیری در برنامه درسی آموزش عالی دارای قلمرو گسترده ای است وگروه ها ی متعدد ومختلفی به دنبال تاثیرگذاری وسهیم شدن در تصمیمات مربوط به برنامه درسی هستند این گروه ها به تناسب نقش های گوناگون خود همواره قصد مداخله ومشارکت در جریان تصمیم گیری برنامه درسی دارند . تعیین حدود دخالت هر یک از این گروه ها وافراد در تصمیم گیری ازجنبه های مختلف سیاسی , اجتماعی و نظری دارای اهمیت است.برنامه های درسی دانشگاهی ، مهم ترین مولفه ی نظام آموزشی عالی هر کشوری محسوب می شود ؛ به همین دلیل فرایندتدوین این برنامه ها و به ویژه شرکای اصلی ای که باید در تدوین آن مشارکت داشته باشند ، طیف وسیعی از ادبیات برنامهریزی درسی را به خود اختصاص می دهد ، همواره این پرسش بنیادی مطرح بوده و هست که تصمیمات با چه میزاناستقلال اجرا می گردد ؟ در حوزه مطالعاتی برنامه درسی ، پرسش نوع رویکرد اعم از تمرکز و غیر تمرکز به قوت خود باقیاست . هر یک از این رویکردها استلزامات خاص خود را می طلبد . لیکن امروزه بنا به تحولات اساسی ، توجه به رویکرد غیرمتمرکز در نظام آموزش عالی اجتناب ناپذیر است . بعلاوه مساله چالش های پیش رو و بعضا شکست برنامه های متمرکز، یکیاز مهمترین مسایلی است که در مواقعی موجب پیدایش انتقاداتی از این گونه برنامه های درسی گردید . بدین لحاظ ، برنامههای درسی آموزش عالی باید مبتنی بر رویکردهایی باشد که نگرش و دانش تخصصی را در زمینه برنامه ریزی درسی وموضوع تخصصی افزایش دهد . در این مقاله ابتدا رویکرد برنامه درسی با بیان تمرکز و فقدان تمرکز در برنامه درسی آموزشعالی شواهد و دلایل پیش رو و ویژگی های تصمیم گیری برنامه درسی آموزش عالی را توضیح داده و اهم چالش های پیشرو آن را عنوان و در پایان راهکارها و پیشنهاداتی را ارایه می شود.