اوکسیمورون یاتعارض فشرده در دو جبهة متمرکز و غیرمتمرکز برنامه ریزی درسی می تواند بستر ساز تحول متعالی باشد

مربی حرفه ای با توجه به واقعیات شرایط موجود، ترکیب مناسب انتظارات برنامة درسی رسمی با نیازهای درونی تحقق خویشتن و شکوفایی استعدادهای دانش آموز را می یابد و با آن یاددهی / یادگیری را هدایت می کند . توان و اختیار مربی حرفه ای بر حسب توان او در ترکیب میزان مناسب توجه به انتظارات رسمی و شکوفایی استعداد دانش آموز نمود می یابد . اقتضای موقعیت یاددهی / یادگیری، میزان درهم فشردگی هر یک از دو نمود به ظاهر متعارض و مخالف را تعیین می کند . بنابراین، یگانگی الگو و روش تدریس برحسب شرایط و موقعیت خاص رقم می خورد و به این صورت نمی توان موفقیت الگوی تدریسی را در موقعیتی خاص برای همة موقعیت ها تعمیم پذیر دانست . یا اگر الگوی تدریسی در موقعیتی بهترین اثربخشی را نشان می دهد، نمی توان آن الگو را همواره الگوی برتر برای موقعیت های دیگر به حساب آورد . اوکسیمورون علاوه بر اشاره به جانشین های بی شمار برای انتخاب رویکرد برنامه ریزی متمرکز و نامتمرکز و روش ها و الگوهای تدریس به نکتة اساسی دیگری توجه دارد و آن حرکت تدریجی به سوی کمال است . فرض بر این است که دانش آموز در یادگیری ابتدا براساس برنامه های مدون متمرکز حرکت می کند و به تدریج با افزایش میزان ترکیب شکوفایی استعدادهای خویشتن در انتظارات رسمی خارج از او به خویشتن مداری و استقلال در یادگیری نایل می آید . موفقیت دانش آموز در عبور از هر مرحله به سوی کمال به اقتضای شرایط او در ترکیب بین آن دو چیز متعارض تعیین می شود . این نوع همزیستی دو جانبه در آموزش با گرایش به یک ایسم، سیاه و یا سفید گروی و یا یک جبهه ای نگری سازگار نیست . اوکسیمورون با ترکیب بهم فشرده از بخشی از دو چیز به ظاهر متعارض و در کشمکش با یکدیگر انتخاب بهینه را به اقتضا بیان می دارد و پایة شکیبایی در تحمل آرا، باورها و عقاید مخالف را برای حصول به نتایج منطقی و خردمندانه بنا می نهد . این مقاله علاوه بر روشن ساختن این سبک تفکر در تعارض بین دو چیز و استفاده از تفاوت ها به سود برنامه ریزی درسی توضیحات عملی برای پل بستن بین مفهوم متمرکز و نامتمرکز در برنامه ریزی درسی و ارتباط بین نظریه و عمل در تدریس را ارایه می دهد .