تبصره نویسی ضرورت یا آفت قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392

یکی از مراحل مهم جریان قانونگذاری در نظام های مختلف حقوقی، قانون نویسی به شیوه ای دقیق، منسجم و هماهنگ با اصول و موازین مدرن دنیای حقوقی است. نحوه ی تنظیم و انشای قانون به ویژه ی قوانین شکلی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار می باشد. قانون آیین دادرسی کیفری یکی از آن جمله قوانین شکلی است که تشریفات رسیدگی در امر کیفری را مشخص می نماید و از این لحاظ که نحوه برخورد مقامات قضایی و ضابطان دادگستری را با متهم، جامعه و سایر افراد مرتبط با پرونده را تعیین می نماید دارای ارزش دوچندانی است و لذا مقنن باید در شیوه ی قانون نویسی، قلم خویش را در راستای اعتلای جامع بودن و فراگیر نمودن مواد قانونی به گونه ای که تمامی مصادیق موضوع قانون را شامل شود، بکار بگیرد، نه تدوین و تصویب تبصره های متعدد که غالباً راه را برای دور زدن قانون بوجود آورند. مقنن ما در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، فن قانون نویسی را نادیده گرفته است چرا که وجود 230 تبصره از 570 ماده این قانون، نشان دهنده ی این امر مهم است. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای می باشد و یافته ها حاکی از ضعف انشاء قانون آیین دادرسی کیفری فعلی دارد چرا که قانون خوب با انشاء مطلوب هیچ گاه نیازی به تدوین و تصویب تبصره ندارد.

کلیدواژه ها:

قانون نویسی ، تبصره نویسی ، قانونگذاری ، قانون آیین دادرسی کیفری