ارائه روش بهینه شناسایی و اولویت بندی نقاط حادثه خیز

یکی از دغدغه های بزرگ متصدیان حمل و نقل در سراسر جهان تصادفاتی است که همه ساله در طولراه ها رخ می دهد و منجر به وارد آمدن خسارات اقتصادی و اجتماعی فراوان و جبران ناپذیری بهکشورها می گردد. با توجه به رشد حوادث ترافیکی و تهدید سلامت عمومی، از سوی سازمان مللمتحد، دهه 2011 تا 2020 به نام دهه اقدام برای ایمنی جاده ای نام گذاری شده است.با توجه به تعداد بالای تصادفات جرحی ، فوتی و خسارتی در کشور و حجم بالای راه های درون شهری،به جهت تخصیص بهینه منابع برای ایمن سازی معابر و اصلاح هندسی تقاطعات، نیاز به روشی بهینهبرای تشخیص و اولویت بندی نقاط حادثه خیز می باشد. بدین منظور دستورالعمل تعیین نقاطحادثه خیز درون شهری با توجه به تجارب جهانی، وضعیت موجود ثبت و ارائه اطلاعات تصادفات وهمچنین میزان اثرات تصادفات درون شهری، جهت رویکردی واحد برای شناسایی و اولویت بندی نقاطحادثه خیز درون شهری تهیه و تدوین شده است.در روش ارائه شده در این مطالعه، ابتدا نقاط حادثه خیز با تفکیک تقطعات و یا قطعاتی از راه به طول300 متر، شناسایی شده و سپس اولویت بندی آن بر اساس دو روش ارائه شده که مبتنی بر تصادفاتمعادل فقط خسارتی است، انجام می گیرد. در ادامه کاربرد روش مذکور در منطقه 4 شهرداری تهران وبرای یک بازه سه ساله آماری، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نقاط حادثه خیز ، تصادفات ، روش های شناسایی و اولویت بندی ، تصادفات جرحی ، فوتی و خسارتی