ارزیابی رضایتمندی عابرین پیاده استفاده کننده از زیرگذره های معابر شهری و ارائه راهکارهای افزایش بهره وری زیرگذرها(مورد مطالعه: شهر تهران - چهارراه ولیعصر (عج))

امروزه علی رغم این که عابران پیاده ترجیح می دهند از گذرگاه های هم سطح عبور نمایند، ولی درپاره ای از شرایط، احداث زیرگذر یا روگذر عابر پیاده اجتناب ناپذیر می باشد و ترغیب عابر پیاده بهاستفاده از آنها طی برنامه های آموزشی، به شکل یک امر ضروری در می آید. صرف نظر از مسائلاقتصادی در احداث رو گذر یا زیر گذر (معمولاً روگذر با هزینه کمتری قابل اجرا است.) هر یک از آنهااز مزایا و معایبی برخوردارند که در ارجحیت انتخاب می تواند مورد استفاده قرار گیرد. در این مقالهابتدا به بیان کلیاتی در خصوص احداث زیرگذرهای عابرپیاده و مزایا و معایب آنها و زمینه استفادهبیشتر مردم از زیرگذرهای مخصوص عابرین پیاده پرداخته و سپس مروری بر مطالعات پیشین درایران و دیگر کشورها در زمینه احداث زیرگذرهای عابرپیاده و چکیده ای از کارهایی که تاکنون جهتافزایش جذابیت آنها مورد نظر گرفته بیان می گردد و در انتها نیز با توجه به تحقیق بر روی تعدادنمونه های مورد ارزیابی که با توجه به روشهای آماری مورد تحلیل قرار گرفته است و نظرسنجیمیدانی (اختصاصاً چهارراه ولیعصر) راهکاری جهت افزایش رضایتمندی و ترغیب استفاده از اینسیستم حمل ونقلی مورد توجه قرار می گیرد و نظرات آنها در مورد دلایل عدم استفاده و مشکلاتبررسی و تحلیل شده است و در پایان نکاتی در خصوص طراحی مناسبتر کارشناسان به منظور بهرهوری بیشتر زیرگذر راهها ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

زیرگذر ، عابرپیاده ، رضایت مندی