پرداخت مدل انتخاب مقصد برای شهر تهران

دو رویکرد متداول برای برآورد توزیع سفرها عبارتند از استفاده از مدل های سنتی توزیع سفر مانندفراتر و جاذبه و استفاده از مدل های انتخاب گسسته. مدل های سنتی توزیع سفر دارای محدودیت هاییهستند به عنوان مثال مدل فراتر به سبب گرایش شدید به توزیع سفر وضع موجود و همچنین عدمدر نظر گرفتن ویژگی های مربوط به نواحی قادر به لحاظ تغییرات ناهمگون نواحی ترافیکی در افقطرح نیست. با توجه به محدودیت های مدل های سنتی توزیع سفر گرایش به استفاده از مدل هایانتخاب گسسته برای مدل سازی انتخاب مقصد و در نهایت توزیع سفر افزایش یافته است. با این وجودهمچنان در مطالعات جامع شهرهای مختلف کشور از جمله شهر تهران از مدل های سنتی توزیع سفراستفاده می شود. هدف از انجام این پژوهش امکان سنجی ساخت مدل های انتخاب مقصد شهر تهرانبرای واقعی تر نمودن فرآیند توزیع سفر است. برای مدل سازی انتخاب مقصد سفر از بانک اطلاعاتسفرهای شهر تهران در سال 1383 استفاده شده و برای پرداخت مدل ها نیز از نرم افزار متلب کمکگرفته شده است. بر اساس یافته های پژوهش حاضر استفاده از مدل های انتخاب مقصد سفر ساختهشده در این پژوهش، برای بکارگیری در مدل کلان نگر شهر تهران نسبت به مدل های سنتی توزیعسفر دارای ارجحیت نیستند. اما جهت بررسی نحوه انتخاب مقصد مسافران و متغیرهای موثر بر رفتارایشان مفید است.

کلیدواژه ها:

مدل انتخاب مقصد ، توزیع سفر ، مدل های انتخاب گسسته