بررسی رابطه ی خشم رانندگی، خودنظم جویی هیجانی و توانایی بازداری با رفتارهای پرخطر رانندگی

در سالهای اخیر روانشناسی بیشتر درگیر مطالعه ی رفتار پرخطر و ایمنی رانندگی شده است با تکیهبر اینکه چگونه عوامل شخصیتی و هیجانی بر رفتار رانندگی و درگیری تصادف تاثیر می گذارد . هدفاز پژوهش حاضر بررسی رابطه ی خشم رانندگی، خودنظم جویی هیجانی و توانایی بازداری بارفتارهای پرخطر رانندگی می باشد. مطالعه ی حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماریپژوهش حاضررانندگان متقاضی ورود به تاکسی رانی در طی یک ماه در سال 1392 بودند که تعداد117 راننده ( 112 مرد و 12 زن با میانگین سنی 37 سال) به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخابشدند. پرسشنامه خشم رانندگی، دشواری نظم بخشی هیجانی گراتز و روئمر،رفتار رانندگی منچستر وتکلیف کامپیوتری برو/ نرو اجرا شد. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیونهمزمان استفاده شد. نتایج همبستگی نشان داد که بین خشم رانندگی و خودنظم جویی هیجانی بارفتارهای پرخطر رانندگی رابطه مثبت وجود دارد. همچنین توانایی بازداری تنها با لغزش های رانندگیرابطه معنادار داشت. بحث: به طور کلی نتایج مطالعه ی حاضر بر اهمیت نقش ویژگی های شخصیتی ازجمله خشم رانندگی، توانایی خودنظم جویی هیجانی و همچنین توانایی بازداری بر بروز رفتارهایپرخطر رانندگی صحه می گذارد.

کلیدواژه ها:

خشم رانندگی ، خودنظم جویی هیجانی ، بازداری ، رفتار رانندگی