کاربرد برنامه ریزی ژنتیک در محاسبه بازده جذب بیولوژیکی کادمیوم توسط جلبک ها

انتشار فلزات سنگین در محیط زیست به دلیل صنعتی شدن شهرها باعث به خطر افتادن سلامت انسان ها و موجودات زنده می شود. کادمیوم به عنوان یکی از سمی ترین فلزات سنگین از مهمترین عوامل خطر برای سلامت موجودات به شمار می آید. از عوارض ناشی از تماس مستقیم این فلز و ترکیبات آن اختلال در عملکرد کلیه، انحطاط استخوان، آسیب های کبدی و خونی و سرطان گزارش شده است. برای جلوگیری از بروز این آسیب ها، ضروری است که راه حل مناسبی برای جذب فلزات سنگین و رساندن آنها به میزان مجاز برای ورود به محیط زیست ارائه گردد. جذب کادمیوم با استفاده از جاذب های زیستی مانند جلبک ها به دلیل اقتصادی بودن، دستیابی راحت و سازگار با استانداردهای محیط زیست از بهترین راه حل ها می باشد. دما، pH ، غلظت اولیه فلز سنگین و غلظت اولیه جلبک به عنوان مؤثر ترین عوامل تأثیر گذار بر میزان جذب توسط جلبک ها به شمار می آید. در این تحقیق، به منظور تعیین درصد جذب کادمیوم توسط جلبک ها از روش برنامه ریزی ژنتیک (Genetic Programming) استفاده شده است. در این تحقیق، دما (T)، pH، نسبت غاظت اولیه فلز کادمیوم در محلول به غلظت اولیه جلبک به عنوان عوامل موثر بر درصد جذب (R%) مورد بررسی قرار می گیرد. میزان خطای نسبی متوسط 63/3 % بین داده های تجربی و نتایج حاصل از مدل نشان می دهد که رابطه ارائه شده در این تحقیق قادر است میزان جذب کادمیوم توسط جلبک ها را به خوبی پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

جذب بیولوژیکی ، جلبک ها ، روش برنامه ریزی ژنتیک