بررسی ژنوتیپ های برنج هوازی و ایرانی از نظر خصوصیات جوانه زنی با استفاده از تجزیه تابع تشخیص

مرحله جوانه زنی و استقرار گیاهچه یکی از حساس ترین مراحل زندگی گیاه می باشد. زیرا در این مرحله بذر در معرض عواملنامساعد محیطی قرار می گیرد و یکی از عوامل تعیین کننده میزان استقرار گیاهچه ها در شرایط نامساعد محیطی جوانه زنیزود، سریع و یکنواخت بذوراست. به منظور بررسی تفاوت بین ژنوتیپ های برنج های هوازی و ایرانی از نظر خصوصیات جوانه-زنی، آزمون استاندارد جوانه زنی بذور با آب مقطر با استفاده از 53 ژنوتیپ برنج که شامل 31 ژنوتیپ از برنج های هوازی وخارجی و 22 رقم از برنج های ایرانی بودند، در شرایط آزمایشگاهی اجرا گردید. مؤلفه های مختلف جوانه زنی برای ژنوتیپ هایمورد استفاده شامل تعداد بذور جوانه زده، خصوصیات مورفولوژیکی ساقه چه و ریشه چه، درصد و شاخص های مختلف سرعتجوانه زنی محاسبه گردید. سپس با هدف تشکیل تابع متمایز کننده ژنوتیپ های هوازی و ارقام ایرانی از نظر خصوصیات جوانه-زنی، با در نظر گرفتن دو گروه ژنوتیپ های هوازی و ایرانی اقدام به انجام تجزیه تابع تشخیص شد. تابع تشخیص یک تابعخطی از متغیرهاست که بهترین تشخیص و تمایز در بین گروه های تفکیک شده را ارائه میدهد. نتایج آزمون تابع تشخیصمعنی دار بودن تابع تشخیص را در سطح بالا نشان داد. همچنین طبق نتایج و میزان لاندای ویکس 0/286 این طور می توان استدلال کرد که گروه های مورد نظر از لحاظ متغیر مورد آزمون (خصوصیات جوانه زنی) تفاوت قابل توجهی با یکدیگر داشته اندو مدل تعیین شده می تواند به طور معنی داری به عنوان معیار تشخیص دو گروه باشد. طبق نتایج بدست آمده از لحاظ میزانهمبستگی ساختاری بین صفات و تابع تشخیص، به ترتیب متغیر شاخص بنیه بذر، زمان لازم از کاشت تا رسیدن به 90 و95% حداکثر جوانه زنی و درصد جوانه زنی بیشترین نقش را در تمایز بین دو گروه داشتند. از سوی دیگر متغیرهای ضریبآلومتریک و درصد آب بافت گیاهچه کمترین تاثیر را در تمایز بین دو گروه داشتند.

کلیدواژه ها:

تمایز گروه ها ، مؤلفه های جوانه زنی ، شاخص بنیه بذر