توسعه پایدار کشاورزی با استفاده از رویکرد نوین شورورزی

پایداری توسعه در کشاورزی مشروط به حفاظت از خاک، آب و تنوع زیستی، سازگاری با محیط زیست، پویایی و سودآوریاقتصادی و مقبولیت اجتماعی است. با انتشار روزافزون گازهای گلخانه ای که مهم ترین آنها کربن دی اکسید است، اقلیم جهان بهسرعت در حال تغییر است. از جمله آثار شناخته شده تغییر اقلیم، افزایش سطح آب دریاها، وقوع سیل و خشکسالی، از بین رفتنمزارع، مراتع و جنگ لها و افزایش مناطق بیابانی است که از بین رفتن کشاورزی و افزایش فقر را در پی داشته و تهدیدی جدیبرای امنیت غذایی به حساب می آید. شورورزی، رویکردی سازگار با اقلیم کنونی، شامل تولید انواع محصولات کشاورزی نظیرمحصولات گیاهی، جانوری و آبزی با استفاده از منابع آب و خاک شور است. در این سیستم، پساب فعالیت های مختلف، درچرخه این مجموعه مورد استفاده مجدد قرار گرفته و هیچگونه آلودگی زیست محیطی به دنبال نخواهد داشت. همچنین مزارع وجنگ لهای این سیستم نقشی اساسی در جذب کربن اتمسفر و ذخیره آن در پوشش گیاهی و خاک به عهده دارند. تحقیق حاضربا بررسی چال شها و پتانسیل های موجود در سواحل جنوبی کشور، یک سیستم کشاورزی با آب دریا را برای منطقه پیشنهادم یکند. با توجه به ذخایر ژنتیکی غنی کشور از محصولات شورزی و دسترسی گسترده به سواحل، طیف گسترده ای از گیاهان وجانوران و همچنین محصولات جانبی، امکان تولید اقتصادی و پایدار در این رویکرد را دارند و پیاده سازی آن ضمن ایجاد اشتغالدر منطقه و بهبود شرایط اقتصادی - اجتماعی ، بهبود شرایط زیست محیطی و ارتفای امنیت غذایی کشور را به دنبال خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

شورورزی ، (haloculture) ، کشاورزی پایدار ، تغییر اقلیم ، گونه های شورزی ، آب دریا