پهنه بندی کیفیت آب زیرزمینی از لحاظ کشاورزی با مدل کوکریجینگ و عکس فاصله (مطالعه موردی: مناطق خشک و نیمه خشک مهران و دهلران)

آبهای زیرزمینی به عنوان بخش مهمی از آبهای تجدید پذیر اکوسیستم بهحساب میآیند. در اغلب موارد آبهای زیرمینی در مناطق خشک و نیمه خشککه آبهای سطحی به میزان خیلی کم دیده میشوند قابل دسترس هستند ( Nas & Berktay, 2008). مهمترین اقدام برای رشد تولید محصولات کشاورزی، تامین آب کافی و با کیفیت مناسب است (عبدی، 1385). با توجه به محدود بودن منابعآب زیرزمینی و افزایش نیاز آبی جوامع بشری ذخیره این آبها رو به کاهش می-باشد. از این رو نگهداری این منابع ضروری بوده و جلوگیری از آلودگی آنها دارای اهمیت می باشد. (Rahnama.,et al 2000). لذا آنالیز کیفیت آب یکی از قسمت های مهم مطالعات آبهای زیرزمینی است. افت سطح آب زیرزمینی، تبخیر و تعرق آبو نفوذ پساب های کشاورزی به زمین از مهمترین مشکلات موجود در نواحیکشاورزی است که با زوال کیفیت آب و تأثیر بر کیفیت و کمیت محصولات کشاورزی میتواند باعث متروکه شدن مزارع شود (Hillel, 1980). کاهش کیفیت آبهای زیرزمینی خطری بزرگ در راه توسعه کشاورزی به خصوص در نواحی خشک و نیمه خشک است (شعبانی، 1387).